«Δανεικά και κλεμμένα» μαζί με τους Γκαϊλέ κάτω από την «ομπρέλα» του Θανάση Παπακωνσταντίνου
Συνέντευξη στην Κική Μουστακίδου
Ο Βασίλης Πετρίδης είναι 30 ή 31 ετών. Δεν είναι σίγουρος για την ακριβή ηλικία του, αλλά έχει τη βεβαιότητα ότι ο πρώτος δίσκος που δημιούργησε μαζί με τους Γκαϊλέ και κυκλοφορεί από την «Αχός» του Θανάση Παπακωνσταντίνου είναι το ωραιότερο πράγμα που έτυχε να ζήσει μέχρι τώρα.
Ο δίσκος «Δανεικά και Κλεμμένα» είναι το ντεμπούτο άλμπουμ του με 12 τραγούδια γραμμένα σε στίχους και μουσική δική του. Ο Βασίλης Πετρίδης από τους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης, που σπούδασε Παιδαγωγικά σε Κύπρο, Σουηδία και Ολλανδία, δουλεύει το υλικό του δίσκου μαζί με τους Γκαϊλέ τα τελευταία πέντε χρόνια. «Κάποια κομμάτια έχουν δουλευτεί σε ακραίο βαθμό. Υπάρχουν τραγούδια μέσα που έχουν αλλάξει τέσσερις και πέντε μορφές και κατέληξαν πάλι στην πρώτη. Σαφέστατα, παίζει ρόλο και το οικονομικό. Όταν δεν υπάρχουν χρήματα, τα πράγματα γίνονται πιο αργά, αλλά με μεράκι», λέει στον απογευματινό μας καφέ στο Σάρωθρον.
Ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική στα 15 του χρόνια, αλλά αυτό που κομίζει στη σύγχρονη σκηνή του καλού, ποιοτικού τραγουδιού είναι σα να το γαλουχεί από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε. Με ροκ, ρεμπέτικες και παραδοσιακές επιρροές, πέρα από το φάσμα του εντέχνου, ο Βασίλης Πετρίδης μαζί με τους Γκαϊλέ μας συστήνουν μια δισκογραφική δουλειά που αγαπιέται με το πρώτο άκουσμα και γίνεται γλυκιά εμμονή με πατημένο το repeat.
«Στην ανίκητη μανία του ανθρώπου να ξεβολεύεται»
Φέτος, στα 30 (ή 31) σου χρόνια ξεκίνησε η συνεργασία σου με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Πώς προέκυψε και ποιο είναι το πλαίσιο στο οποίο συμπράττετε;
Με τους Γκαϊλέ παίζαμε μαζί με τους Λάργκο. Στον Κωνσταντή, το γιο του Θανάση Παπακωνσταντίνου, που παίζει κιθάρα και τραγουδάει στους Λάργκο, άρεσαν τα κομμάτια και του πρότεινα να τα δώσει στο Θανάση να τα ακούσει . Άρεσαν και σε αυτόν και μας έδωσε τα φώτα του ως προς την έκδοση του δίσκου. Οι ηχογραφήσεις και η καλλιτεχνική επιμέλεια έγινε από μένα και τους Γκαϊλέ και ο Θανάσης μας βοήθησε να τον κάνουμε πραγματικό δίσκο. Θέλαμε να μπούμε κάτω από την ομπρέλα της «Αχός» γιατί θέλαμε να ανήκουμε σε αυτή την οικογένεια, είναι ό, τι πιο αξιόπιστο υπάρχει και νιώθουμε ότι υπάρχουμε και εμείς μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των πληροφοριών.
Τι θαυμάζεις σε αυτόν και τι θα έχεις πάντα να θυμάσαι από τη γνωριμία και την σχέση σας;
Τον βλέπω αλλιώς πλέον, μιλάμε συχνά στο τηλέφωνο για διαδικαστικά πράγματα του δίσκου. Είναι ένας απίθανος άνθρωπος. Πάρα πολύ λίγοι είναι σαν αυτόν, και στο χώρο και γενικότερα. Δεν κρύβει τα λόγια του, είναι φοβερά ειλικρινής, έχει βαθιά σκέψη. Σου λέει κάτι και χρειάζεσαι χρόνο για να σκεφτείς και να το καταλάβεις. Είναι ένας πολύ καλός «μπούσουλας» για να ξεκινήσω μαζί με τους Γκαϊλέ αυτό που ονειρευόμασταν χρόνια.
«Δανεικά και κλεμμένα» είναι επομένως ο πρώτος σου δίσκος. Βασίλης Πετρίδης μαζί τους Γκαϊλέ. Ποια είναι η νέα μουσική πρόταση που δίνετε στο κοινό με αυτόν τον δίσκο;
Οι Γκαϊλέ είναι οι φίλοι μου, οι κολλητοί μου και εξαιρετικοί μουσικοί με τους οποίους κάναμε το δίσκο και με τους οποίους θα παρουσιάζω αυτή τη μουσική. Στον δίσκο υπάρχουν και άλλες συνεργασίες με ταλαντούχους καλλιτέχνες. Θέλαμε όποιος ακούσει τα «Δανεικά και κλεμμένα» να νιώσει ότι είναι μια δουλειά γεννημένη στην Ελλάδα της κρίσης, του χωρισμού αλλά και της ένωσης και ότι πηγαίνει τον έντεχνο ήχο λίγο πιο παραπέρα, σε πιο σκληρά κομμάτια, με τραγούδια που είναι πιο ροκ, τραγούδια που πηγαίνουν προς το «μεταρεμπέτικο». Σε κάποιους που αρέσει η ξένη ροκ ή indie σκηνή, θα βρουν πολλά τέτοια στοιχεία μέσα στο δίσκο.
Πόσα τραγούδια περιλαμβάνει και ποια είναι η ιστορία που μας διηγείσαι με αυτά;
Είναι συνολικά 12 τραγούδια και έγιναν σε μεγάλη γκάμα χρόνων, μέσα σε 5 χρόνια. Η ιστορία, θα έλεγα, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος περπατάει στο δάσος, δεν καταφέρνει να επικοινωνήσει με αυτό, χάνεται και πηγαίνει κάπου αλλού. Εκεί βλέπει κάτι που του δημιουργεί άσχημα συναισθήματα, μπαίνει σε άσχημο όνειρο και, γυρνώντας από το δάσος, βλέπει μια άλλη πραγματικότητα στον τόπο του. Τον περιμένουν τότε στις δύο πλευρές του δάσους άνθρωποι, παρέες, στιγμές. Με λίγα λόγια, είναι ο αγώνας του ανθρώπου να βρει τον εαυτό του, είτε επειδή τον έχασε χάνοντας και τη σύνδεση που είχε με τη φύση είτε επειδή άφησε ανθρώπους να φύγουν μέσα από τα χέρια του.
Υπάρχει κάποιο που είναι πιο ιδιαίτερο για σένα και γιατί;
Κανονικά πρέπει να λέω ότι όλα είναι παιδιά μου, αλλά είναι κάποια κομμάτια που έγιναν προς το τέλος και μουσικά και στιχουργικά τα νιώθω πιο άρτια. Η «Γυναίκα Μέδουσα» και το «10.000» είναι πιο ιδιαίτερα για μένα. Η «Φροσούλα» είναι το πιο παλιό, αλλά πέρασε από τόσο κόπο που σχεδόν πια είναι άλλο τραγούδι. Το «Ποίημα ερωτικόν για άντρα και γυναίκα» είναι ίσως σε πιο πρωτόγονη μορφή.
Ποιες είναι οι δικές σου καλλιτεχνικές επιρροές; Ποια ακούσματα «ευθύνονται» για τον ήχο και τα λόγια που βάζεις στα τραγούδια σου;
Όλη η σκηνή του έντεχνου, το ρεμπέτικο, η παράδοση. Οι Muse, οι Radiohead, ο Θανάσης, ο Μάλαμας, ο Μάρκος. Όλοι αυτοί στα βουνά της Ηπείρου και της Κρήτης. Υπάρχουν κομμάτια μέσα στο δίσκο που, δεν τους φαίνεται, αλλά είναι σε ρυθμό παραδοσιακό. Το «Κάτι δεν πάει καλά» είναι σχεδόν τσάμικο.
Το έντεχνο: έχεις αναπτύξει μια εύστοχη θεωρία για το λόγο για τον οποίο ονομάζεται έτσι και γιατί τελικά αυτή η λέξη δεν έχει σηκωμένη τη μύτη της ψηλά.
Θεωρώ ότι το λέμε έντεχνο επειδή βρίσκεται μέσα στην τέχνη. Δένει τόσα πολλά κομμάτια της τέχνης. Ο δικός μας δίσκος έχει μέσα φωτογραφίες, οι στίχοι ακροβατούν μεταξύ ποίησης και πεζού λόγου, η μουσική έχει τόσα πολλά είδη. Εμείς που φτιάξαμε το δίσκο προσπαθήσαμε να βάλουμε όλες τις τέχνες που γνωρίζαμε μέσα. Έτσι, λοιπόν, είναι ένας έντεχνος δίσκος, βουτηγμένος στην τέχνη, έχει βάλει μέσα της χέρια, πόδια και κεφάλι. Όταν γράφει έναν στίχο ο Θανάσης, ο Μάλαμας ή ο Αλκίνοος και αρχίζεις και ψάχνεις, πιθανώς να φτάσεις σε ολόκληρα βιβλία, σε κομμάτια ολόκληρων λαών.
Το πρώτο βίντεοκλιπ του δίσκου, το «10.000», το έφτιαξες εσύ. Δικό σου το σενάριο, η σκηνοθεσία, η κάμερα.
Βιντεοσκόπησα πρώτα το «Φέρνω τα πέρατα κοντά», το κακό άρχισε από εκεί (γέλια). Μου αρέσει πολύ που πιάνω τα τραγούδια μου και τους δίνω μια νέα πνοή με την εικόνα. Το «10.000» είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που έπρεπε να φύγει από πάνω μου και ζητώ «συγνώμη» στον κόσμο που το «φορτώνω» σε αυτούς. Δημιουργήθηκε σε μια στιγμή που σκέφτηκα και τα 4 πράγματα μαζί: να γραφτεί ο στίχος, η μουσική, να γίνει ένα σενάριο και να βιντεοσκοπηθεί. Είναι 7 λεπτά, περίπου σαν short movie. Ευχαριστώ πολύ και το Σάρωθρον που βοήθησε στην παραγωγή.
«Δύσκολα κομμάτια γράφεις, φίλε Βασίλη», έγραψε κάποιος σε σχόλιο κάτω από το βίντεο στο YouTube. Υπάρχουν δύσκολα κομμάτια;
Δεν υπάρχουν. Πατάς το play και τα ακούς μέχρι το τέλος. Αν το πατήσεις και το κλείσεις στα δέκα δευτερόλεπτα, τότε σημαίνει ότι κάτι πάει λάθος. Αλλά δε γίνεται να μας ζορίζει το να ακούμε μουσική. Μας ζορίζει το να πηγαίνουμε στη δουλειά μας, όχι η μουσική.
Info
Αναζητήστε το δίσκο «Δανεικά και Κλεμμένα» (ΑΧΟΣ) στα ενημερωμένα δισκοπωλεία.
Για ηλεκτρονική αγορά:
iTunes: http://apple.co/2vEPaab
Google Play: http://bit.ly/2uhtYHD
Spotify: http://spoti.fi/2ufrHsJ
Apple Music: https://itun.es/gr/F_JLkb
Deezer: http://bit.ly/2wyHKT4
Οι Γκαϊλέ είναι: Γιώργος Βαρτσάκης, Στέλλα Γιαλτζή, Γιώργος Καρακούλιας, Μηνάς Βακαλούδης, Κώστας Αναγνώστου, Χαριτίνη Κώττη
Στα τραγούδια ακούγονται επίσης οι μουσικοί: Φρίξος Αντωνιάδης, Ιωάννα Κουρκούδιαλου, Γιάννης Διονυσίου, Περικλής Βραχνός, Νίκος Βαρελάς, Παντελής Αγκυστριώτης, Ευτύχης Βιττοράκης, Χάρης Παπατσάκαλος, Θάνος Κανδύλας
Αναζητήστε τα κομμάτια του Βασίλη Πετρίδη στο YouTube στο κανάλι του Θανάση Παπακωνσταντίνου