Με μόνο μουσικό όργανο τις φωνές τους κερδίζουν επάξια τον θαυμασμό μας
Συνέντευξη:στην Κική Μουστακίδου
Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς είδα και άκουσα για πρώτη φορά τις Stringless. Θυμάμαι μόνο ότι ήταν χειμώνας, ήμουν ανάμεσα σε πολύ κόσμο και κάναμε όλοι μια σχεδόν ευλαβική ησυχία. Τα κορίτσια, όρθια στο ύψος των ματιών μας, χωρίς να είναι ανεβασμένα σε κάποια σκηνή, τραγουδούσαν δίπλα μας, για εμάς, μόνο με τις φωνές τους, χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων.
Με την ίδια διάθεση να παρασυρθώ από το έντονο ταπεραμέντο τους, τις συνάντησα ένα πρωινό στο Σάρωθρον, με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ «Στρίγγλες» του Άγγελου Κοβότσου στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Η ταινία έχει ως θέμα τη ζωή αυτών των γυναικών και την προσπάθειά τους «να επιβιώσουν στο δύσκολο καλλιτεχνικό περιβάλλον της Θεσσαλονίκης, δημιουργώντας μια μουσική εναλλακτική. Μια μουσική με γυναικεία ταυτότητα» (Προβολές: Πέμπτη 9 Μαρτίου, 20.30, αίθουσα «Σταύρος Τορνές» & Σάββατο 11 Μαρτίου, 14.15, αίθουσα «Παύλος Ζάννας»).
Η Κατερίνα, η Αλμπένα, η Βασιλική, η Δωροθέα και η Έλσα (με γλυκύτατη guest star την μικρή Ρωξάνη, την κόρη της) μίλησαν για το φωνητικό τους συγκρότημα, για τις ιδιαιτερότητες και τις αποχρώσεις του καθώς και για το πώς βίωσαν τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ, στο οποίο πρωταγωνιστούν.
Στις εμφανίσεις σας απουσιάζουν πλήρως τα μουσικά όργανα. Αυτό τι σημαίνει για εσάς πρακτικά επάνω στη σκηνή; Μεγαλώνει η απόσταση που πρέπει να διανύσετε για να φτάσετε ως το κοινό ή αντίθετα μικραίνει;
Βασιλική: Το όργανο της φωνή είναι μέσα σου, είναι το πρώτο πράγμα με το οποίο εκφράζεσαι. Είναι πιο δύσκολο να κάνεις ένα ξένο αντικείμενο προέκταση του σώματός σου και της ψυχής σου. Νομίζω ότι μικραίνει και τις αποστάσεις μεταξύ μας αλλά και με τον κόσμο.
Αλμπένα: Η φωνή είναι ζωντανό όργανο και έχει να κάνει καθαρά με τη ψυχή και την αλήθεια που εκφράζει. Είναι πολύ δύσκολο να κουρδιστούν πολλές φωνές και να τραγουδούν σαν να είναι μία. Θέλει δουλειά και συντονισμό, ανάλογα και με τη συναισθηματική κατάσταση στην οποία κάθε μία από εμάς βρίσκεται. Εμείς είμαστε και group therapy εκτός των άλλων, ζούμε μαζί πολλά πράγματα!
Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα μουσικό όργανο από μόνο του; Τι είδους όργανο, πώς θα το χαρακτηρίζατε;
Έλσα: Είναι το όργανο που γεννιέσαι με αυτό, μεγαλώνεις, το κουβαλάς πάνω σου. Ξέρεις να το χειρίζεσαι από τα πρώτα χρόνια της ζωής σου, απλά δεν έχεις συνείδηση ότι είναι όργανο. Αν αρχίσεις και το διαχωρίζεις, καταλαβαίνεις μετά τις δυνατότητές του. Μπορεί να μιμηθεί τα πάντα σε ένα βαθμό .Εκτός αυτού φέρεις και το λόγο, οπότε έχεις τις δυνατότητες που έχει ένα οποιοδήποτε μουσικό όργανο συν τον λόγο. Για μένα είναι κυρίαρχο όργανο.
Ιδιαίτερα στις παλιότερες εμφανίσεις σας, υπήρχε έντονο το παραδοσιακό στοιχείο. Είναι χρέος της μουσικής να περνάει την παράδοση από τη μια γενιά στην άλλη;
Δωροθέα: Η ενασχόληση με παραδοσιακά τραγούδια δίνει την ευκαιρία στον κάθε μουσικό να έρθει σε επαφή με τις ρίζες του και με κάτι πιο πρωτόγονο, πιο ενστικτώδες, πιο υποσυνείδητο. Οπότε αυτή η ενασχόληση με παραδοσιακά ακούσματα ίσως λειτούργησε μέσω του μουσικού υποσυνειδήτου που φέρει κάθε μια από εμάς με τέτοιο τρόπο, ώστε να μας συνδέσει με τις ρίζες του παρελθόντος μας. Και φυσικά, η φωνή μιας γυναίκας που εκφράζεται μέσα από τα παραδοσιακά τραγούδια είναι μια φωνή διαχρονική που πάντα βρίσκει ταύτιση στη σύγχρονη γυναίκα και σε όσα βιώνει.
Αυτή την εποχή πού σας βρίσκουμε σε ό, τι αφορά το ρεπερτόριό σας;
Έλσα: Δουλεύουμε περισσότερο στο να κάνουμε σύγχρονες προσεγγίσεις σε υπάρχοντα κομμάτια, αλλά και σε δικές μας μουσικές και στιχουργικές προσπάθειες. Προσπαθούμε, επίσης, να δώσουμε και μια πιο θεατρική ματιά σε πιο γνωστά κομμάτια.
Μετράτε αρκετά χρόνια παρουσίας στα μουσικά πράγματα, ωστόσο υπήρξαν και κάποια διαλείμματα. Τι σας έδινε κάθε φορά τη δύναμη να ξαναβρεθείτε, να κάνετε ξανά πρόβες, νέες εμφανίσεις;
Κατερίνα: Το σχήμα, από το 2012 μέχρι σήμερα, έχει αλλάξει δυο τρεις διαφορετικές συνθέσεις. Υπήρξαν διαλείμματα και γιατί το χρειαστήκαμε και γιατί υπήρξαν άτομα που οικειοθελώς αποχώρησαν, κάποιοι ξαναγύρισαν, κάποιοι έφυγαν εντελώς. Αυτό που μας δίνει τη δύναμη να ξαναμαζευτούμε, κάθε φορά προέρχεται από κάποια διαφορετική από εμάς. Όταν κάνουμε ένα μεγάλο διάλειμμα, κάποια νιώθει την ανάγκη να ξαναβρεθούμε και το λέει. Ακόμα και εξωτερικοί παράγοντες συμβάλλουν σε αυτό, όπως για παράδειγμα η αφορμή των γυρισμάτων για το ντοκιμαντέρ ή για την ηχογράφηση του δίσκου.
Αλμπένα: Επίσης, έχουμε τρία stringlάκια! Δύο Stringless έγιναν μητέρες και μία η μάνατζέρ μας, τρεις!
Ας περάσουμε και στο ντοκιμαντέρ που έχει ως θέμα του εσάς, τις Stringless. Ποια είναι συνοπτικά η υπόθεσή του;
Αλμπένα: Η ζωή μας. Μπήκε μέσα στα σπίτια μας ο σκηνοθέτης και τράβηξε ποια ήταν η αιτία να σχηματιστεί ένα τέτοιο γυναικείο γκρουπ και πώς εξελίσσεται. Και νομίζω ότι έκανε πολύ καλή δουλειά, γιατί είναι διακριτικός και πολύ εύκολα μπορείς να είσαι ο εαυτός σου μπροστά στην κάμερά του.
Κατερίνα: Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι το πώς αυτές οι γυναίκες που κάνουν ένα εκατομμύριο πράγματα στην Ελλάδα της κρίσης μπορούν να έρθουν κοντά και να καταφέρουν να γεννήσουν μουσική από την αρχή.
Πώς αποφάσισε ο σκηνοθέτης να σας επιλέξει ως θέμα της ταινίας του και πώς αντιδράσατε εσείς στην πρόταση;
Έλσα: Νομίζω μας αγάπησε. Έγινε η συνάντηση μας όταν τραγουδήσαμε στο Θησείο, για την υποδοχή του 2014 στο Δήμο Αθηναίων. Είχαμε επιφορτιστεί τον ρόλο της αλλαγής του έτους σε πραγματικό χρόνο πάνω στη σκηνή. Ο τρόπος που κινηθήκαμε και το πώς λειτουργήσαμε επί σκηνής τον εντυπωσίασε. Το πώς δηλαδή μπορούν να είναι πάνω στη σκηνή πέντε γυναίκες μόνες και πώς αυτό μπορεί να υπάρξει και να επιβιώσει και μουσικά και σε ανθρώπινο επίπεδο. Μας το πρότεινε και ξεκινήσαμε τα γυρίσματα.
Τι παραπάνω προσθέτει στο σχήμα σας το γεγονός ότι απαρτίζεται μόνο από γυναίκες;
Έλσα: Νομίζω είναι το θέμα της επικοινωνίας. Το γεγονός ότι έχουμε σκοτωθεί τόσες φορές μεταξύ μας και συνεχίζουμε να υπάρχουμε οφείλεται στη γυναικεία μας φύση. Είναι χαρακτηριστικό της γυναίκας να μιλά, να μιλά πολύ βέβαια, αλλά μέσα από αυτά που λέει βγάζεις μια άκρη. Υπάρχει ψυχική δύναμη από την πλευρά της γυναίκας. Είμαστε το φύλο που αντέχει πολλά.
Αλμπένα: Και είμαστε σε διαφορετικές ηλικίες. Η γυναίκα νεαρή, η γυναίκα μητέρα, η γυναίκα ιέρεια, η γυναίκα ερωμένη, όλοι οι γυναικείες φάσεις.
Δηλώνετε ότι είστε «ηχοπαραγωγοί». Τι άλλο θα θέλατε ιδανικά να παράγετε με την παρουσία σας επί σκηνής;
Έλσα: Συναισθηματικές εκρήξεις!
Αλμπένα: Να μπορούμε να λυθούμε και να εκτεθούμε παραπάνω στη σκηνή, να αυτοσχεδιάσουμε.
Κατερίνα: Ιδανικά θα ήθελα να φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε μια ολοκληρωμένη παράσταση. Να υπάρχει το στάδιο του αυτοσχεδιασμού, το στάδιο το πιο θεατρικό, να γυρνάμε πίσω στην παράδοση, αλλά να βγαίνει μέσα από μια ιστορία όλο αυτό. Να υπάρχει και το εικαστικό κομμάτι και ενδυματολογία. Το επόμενο πρότζεκτ μας με τίτλο «Η γυναίκα είναι μυστήριο» ευελπιστούμε να είναι κάπως έτσι.
Info
Οι Stringless είναι οι: Αλμπένα Κούτοβα, Δωροθέα Μιχαήλ, Έλσα Μουρατίδου, Κατερίνα Μαυροφρύδου, Βασιλική Αλεξίου
Το ντοκιμαντέρ «Στρίγγλες» του Άγγελου Κοβότσου προβάλλεται στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης | Προβολές: Πέμπτη 9 Μαρτίου, 20.30, αίθουσα «Σταύρος Τορνές» & Σάββατο 11 Μαρτίου, 14.15, αίθουσα «Παύλος Ζάννας».
Η σελίδα του ντοκιμαντέρ στο Facebook
Η σελίδα του σχήματος Stringless στο Facebook
Επίσης, μπορείτε να απολαύσετε τις Stringless επί σκηνής την Πέμπτη 9 Μαρτίου στη Βεντέτα live stage (Εθνικής Αμύνης 3). Ώρα έναρξης: 22.30.
Το Facebook event της συναυλίας
To trailer του ντοκιμαντέρ: