Ένα λαϊκό κορίτσι με την ευρύτερη έννοια
Συνέντευξη: στην Κική Μουστακίδου
Θα μπορούσα απλά να αφήσω το μαγνητοφωνάκι να γράφει και η Στέλλα θα μπορούσε απλά για ώρες να μιλάει με την γλαφυρότητα και το χιούμορ που την χαρακτηρίζει. Περιληπτικά, η σχέση της Στέλλας Γιαλτζή με την μουσική ξεκίνησε στα τέσσερά της χρόνια, όταν βρήκε αφημένο στο σπίτι ένα αρμόνιο και αποφάσισε να διαβάσει και να μάθει τις νότες από μόνη της.
Συνέχισε στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης και στα είκοσί της περίπου έπιασε την πρώτη της δουλειά σε ένα ταβερνάκι στο Κορδελιό, κάνοντας το Τούμπα – Κορδελιό με ποδήλατο επί τριάμισι χρόνια, ώστε να μπορεί να τραγουδάει δίπλα σε ανθρώπους που την στήριξαν και της έμαθαν πολλά.
Πολλοί μπορεί να τη γνωρίζουν από τη δυναμική της παρουσία επί σκηνής μαζί με την Babis Batmanidis Company, στο πλαίσιο της συναυλίας για την ταινία του Σταύρου Τσιώλη «Ας περιμένουν οι γυναίκες». Παρά την στιβαρή, λαϊκή φωνή που έχει, οι καλλιτεχνικές της αναζητήσεις εκτείνονται και σε άλλους «χώρους». Είναι μέλος του σχήματος «Βασίλης Πετρίδης και οι Γκαϊλέ», του οποίου ο δίσκος αναμένεται σύντομα να κυκλοφορήσει υπό την «φτερούγα» του Θανάση Παπακωνσταντίνου ενώ πρόσφατα προστέθηκε στο γυναικείο φωνητικό σχήμα Stringless.
Η κουβέντα μας ξεκίνησε με την εξής… κρίσιμη ερώτηση:
Είσαι και εσύ φαν της ταινίας «Ας περιμένουν οι γυναίκες»;
Γενικότερα υπάρχει ένα θεματάκι με αυτή την ταινία. Ή που θα την αγαπήσεις ή που θα αδιαφορήσεις παντελώς. Οι ατάκες που έχει μέσα είναι τρομερές, απλά πρέπει λίγο να ξέρεις το background της ιστορίας τότε για να μπορέσεις να εκτιμήσεις το χιούμορ της, γιατί η ταινία είναι καλτ, κακά τα ψέματα. Ναι, είμαι φαν – εκεί ήθελα να καταλήξω – και έγινα ακόμα πιο φαν βλέποντας την ανταπόκριση του κόσμου στην προβολή της ταινίας. Ξέρανε όλες τις ατάκες απ’ έξω. Έμεινα κόκκαλο!
Εσύ χρησιμοποιείς κάποια από τις ατάκες στην καθημερινότητά σου;
Κάποτε είχα κολλήσει με μία, με το «διότι οι άνθρωποι δεν συγχωρούν αυτούς που από έρωτα εκπέσανε».
Ποιο τραγούδι της ταινίας γουστάρεις πολύ να λες;
Το «Φταίω». Πρώτον, θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι αδικημένο. Αν παρατηρήσεις, δεν υπάρχει πουθενά στο YouTube, πέρα από την εκτέλεση της ταινίας. Δεύτερον, μουσική έχει γράψει ο Ζουγανέλης και στίχους ο Τσιώλης και τρίτον είναι για κάποιο λόγο ένα πολύ ρεαλιστικό κομμάτι. «Φταίω, τώρα που μόνη μου πονώ και μόνη κλαίω». Δεν έχει να πεις κάτι πέραν των όσων λες στο τραγούδι. Και μου άρεσε και ένα σχόλιο που μου έκανε ο κύριος Τσιώλης στην Αθήνα που κατεβήκαμε, μου είπε «μου άρεσε γιατί το έκανες δικό σου».
Η Babis Batmanidis Company ποια κόλπα σου έκανε και έκλεψε την καρδιά σου;
Ο Μπατμανίδης από μόνος του είναι η φαντασίωση κάθε γυναίκας. Έτσι όπως λικνίζεται, έτσι όπως κουνιέται πάνω στη σκηνή… Ήμουν φαν δική του ούτως ή άλλως, πήγαινα στις συναυλίες του. Κάποια στιγμή, ο Σταύρος Μούργας με άκουσε σε μια εμφάνιση που είχα κάνει, μου λέει «ενδιαφερόμαστε να κάνουμε ένα κόνσεπτ για το ‘’Ας περιμένουν οι γυναίκες’’, λέω «φυσικά», μου λέει «κάτσε να ρωτήσω και τους άλλους» και την επόμενη μέρα ακριβώς μου στέλνει μήνυμα «τελικά ψηνόμαστε».
Τι είδους τραγουδίστρια θα έλεγες ότι είσαι; Προσωπικά θεωρώ ότι έχεις μια γνήσια, λαϊκή φωνή.
Η αλήθεια είναι ότι τείνω προς το λαϊκό περισσότερο και μ’ αρέσει και πάρα πολύ. Θα μπορούσα να πω ότι είμαι λαϊκή με την ευρύτερη έννοια, με την έννοια ότι είσαι άνθρωπος του λαού, ό, τι και να τραγουδήσεις απευθύνεται στον λαό.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο μουσικό όνειρο που θα ήθελες κάποια στιγμή να πραγματοποιήσεις;
Να βρεθώ πάνω στη σκηνή με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Τον αγαπώ πάρα πολύ αυτόν τον άνθρωπο, μουσικά και καλλιτεχνικά. Θεωρώ ότι είναι κάτι εξαίσιο και τέλειο για μένα. Μουσικά, από θέμα σύνθεσης, από το ψάξιμο που υπάρχει πίσω από τα κομμάτια και τους δίσκους που βγάζει. Θεωρώ ότι κάνει μια αξιόλογη δουλειά.
Πες μου λίγα πράγματα για τον χαρακτήρα σου. Δυο στοιχεία τα οποία είσαι περήφανη που τα έχεις και δυο στοιχεία που θα ήθελες να αποχωριστείς για πάντα;
Ένα καλό στοιχείο που θεωρώ ότι έχω είναι ότι ακούω. Μπορεί να αντιδρώ, αυτό είναι ένα στοιχείο που θα ήθελα να αποβάλω, και να γίνομαι αντιδραστική γιατί μπορεί να στενεύομαι, να νιώθω στενάχωρα και τα λοιπά, αλλά εν τέλει συνήθως βοηθάω τη συνεργασία γιατί μου αρέσει πολύ να συνεργάζομαι. Επίσης, ίσως θα έπρεπε να είμαι λίγο πιο κοτσονάτη, να έχω περισσότερο θράσος με κάποιες καταστάσεις γιατί πολλές φορές δίνω πολύ ελεύθερο χώρο, επειδή δεν είμαι «ντίβα» και δεν ξέρω αν αυτό αποτελεί πάτημα για τους άλλους να σε νομίζουν για χαζό και αδύναμο.
Δουλεύεις σε φαρμακείο. Αν ερχόταν κάποιος και σου ζητούσε να του δώσεις ένα παυσίπονο με μουσικές, ποια τραγούδια θα έβαζες μέσα για να περάσει ο πόνος;
Το «Loco Μotivο» του Θανάση Παπακωνσταντίνου από τον δίσκο «Ο ελάχιστος εαυτός». Για μένα είναι βάλσαμο αυτό το κομμάτι. Είναι ένα συνονθύλευμα χαράς, λύπης, νοσταλγίας. Κρύβει πολλά πράγματα. Ακόμα και από θέμα νοτών, μια γίνεται χαρούμενο, μετά πιο νοσταλγικό, μετά γίνεται πιο λυπητερό, πιο αφαιρετικό. Τα έχει όλα. Παυσίπονο για όλους τους πόνους.
Είσαι και στο σχήμα «Βασίλης Πετρίδης και οι Γκαϊλέ». Εκεί με τι μουσικές καταπιάνεστε και σε ποια φάση βρίσκεστε τώρα;
Εκεί ασχολούμαστε περισσότερο με αυτό που λέμε έντεχνο μαζί με ηλεκτρικές κιθάρες. Τώρα είμαστε στη φάση που έχει τελειώσει ο δίσκος και υπογράψαμε με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου ώστε να κυκλοφορήσει από την ΑΧΟΣ υπό την «φτερούγα» του, υπό την εποπτεία του.
Είναι και η πολύ πρόσφατη προσθήκη σου στο φωνητικό σχήμα Stringless. Αυτό το καλλιτεχνικό προξενιό πώς έγινε;
Όλα τα καλλιτεχνικά προξενιά με εμένα τουλάχιστον είναι σουρεάλ! Όλα έχουν να κάνουν με κάποιο μαγαζί που τυχαία πήγα, τυχαία με άκουσαν, τυχαία τραγούδησα. Είχα πάει στις Stringless στη Βεντέτα, όταν έπαιξαν τα κορίτσια μετά την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ τους και μετά συνεχίσαμε σε άλλο μαγαζί για να περάσουμε καλά και να τραγουδήσουμε. Έτσι αποτυπώθηκα στο μυαλό της Αλμπένας και μετά από ελάχιστο καιρό με πήρε τηλέφωνο και μου είπε «θέλεις να γίνεις μία Stringla;».
Τελικά θα τα προλαβαίνεις όλα;
Νομίζω θα τα προλάβω. Θέλει αγάπη και θέλει λίγο να πιέζεσαι. Γιατί πολλή χαλαρότητα έχει υπάρξει το τελευταίο διάστημα και είναι λίγο καταθλιπτικό, επειδή νιώθεις ότι δεν κινείσαι ενώ θες να κινηθείς. Τώρα από Σεπτέμβριο μπορεί να με δείτε με υπερκόπωση σε κανένα νοσοκομείο!
Info
Για περισσότερα νέα που αφορούν την Στέλλα Γιαλτζή, μπορείτε να ενημερωθείτε μέσα από το προφίλ της στο facebook.