«Μια τρύπα για την Ιστορία» από την θεατρική ομάδα «Εν παρόδω» στο Studio 29A
Συνέντευξη:στην Κική Μουστακίδου
«Είμαστε βετεράνοι του φοιτητικού θεάτρου», λέει χαριτολογώντας ο Σταμάτης για να μου συστήσει με μια ατάκα την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα «Εν παρόδω» στην οποία ανήκει. Έχοντας αποφοιτήσει από τις σχολές τους, τα μέλη της άφησαν εκ των πραγμάτων πίσω τους τις καλλιτεχνικές ομάδες του Πανεπιστημίου και αποφάσισαν να διατηρήσουν την επαφή τους με το σανίδι με τη δημιουργία ενός νέου σχήματος.
Πριν δύο χρόνια, ανέβασαν σε Θεσσαλονίκη και Λήμνο το πρωτότυπο έργο με τίτλο «Το πιο γλυκό ανάθεμα» του Κυριάκου Δανιήλ, κάνοντας την παρθενική τους εμφάνιση ως «Εν παρόδω». Φέτος, επανέρχονται δυναμικά με το σατιρικό «Μια τρύπα για την Ιστορία», που αποτελεί δική τους διασκευή πάνω στο θεατρικό έργο «Δύο Θεοί» του συγγραφέα Λένου Χρηστίδη.
Με τον Σταμάτη (ή αλλιώς «Μιγκέλ», για τις ανάγκες της παράστασης) ήπιαμε έναν καφέ στο Σάρωθρον και ξεκινήσαμε να αποκρυπτογραφούμε μαζί το Δελτίο Τύπου για να δώσουμε απαντήσεις στα «καυτά» ερωτήματα που γεννά η αινιγματική περιγραφή της υπόθεσης του έργου. Για περισσότερα, βέβαια, μπορείτε να (ανα)τρέξετε στο Studio 29A (Πτολεμαίων 29Α) την Παρασκευή 31 Μαρτίου, το Σάββατο 1 και την Κυριακή 2 Απριλίου για να δείτε από κοντά τι σημαίνει «Μια τρύπα για την Ιστορία».
«Ο Πάτρικ, ο Μιγκέλ και ο Μπομπ βρίσκονται έγκλειστοι για καιρό σε ένα δωμάτιο, τιμωρημένοι για έναν και μόνο λόγο: για να μην έχουν αυτό στο οποίο είναι εθισμένοι». Με ιντρίγκαρε αυτή η έναρξη στην περιγραφή της ιστορίας. Γιατί, λοιπόν, δεν πρέπει να το έχουν;
Το ίδιο το κείμενο έχει σουρεαλιστικά στοιχεία στην πλοκή του, στα σκηνογραφικά του χαρακτηριστικά κτλ, οπότε δεν θέλουμε να αποσαφηνίσουμε αν το αντικείμενο του εθισμού είναι αυτό καθεαυτό που θα αποκαλυφθεί ή ότι μπορεί να περικλείει το συγκεκριμένο αντικείμενο.
Μιλάς με γρίφους, γέροντα… Και οι τρεις είναι εθισμένοι σε κάτι διαφορετικό ή σε κάτι κοινό;
Γενικά και αόριστα αναφέρεται ως μηχάνημα, το οποίο είναι το αντικείμενο του εθισμού. Βέβαια, η όλη πλοκή εκτυλίσσεται με αφορμή αυτό το μηχάνημα. Δεν είναι αυτό ο στόχος, δεν είναι από μόνο του κάτι σημαντικό αν δεν συνδεθεί με ό, τι εξελίσσεται γύρω από αυτό.
«Την ίδια στιγμή, έξω από τα όρια αυτού το δωματίου, μία τρομακτική πολεμική σύρραξη βρίσκεται σε εξέλιξη και απειλεί να αφανίσει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος». Για ποιο λόγο η καταστροφή είναι συχνά ελκυστική για τη θεατρική συνθήκη;
Δεν θα το περιορίσω στη θεατρική συνθήκη. Γενικά νομίζω ότι η καταστροφή είναι κατά έναν διεστραμμένο τρόπο μια πηγή ηδονής. Είναι λίγο η σύγκρουση συναισθημάτων και του φόβου και της ενεργοποίησης.
Θέλουμε να νιώθουμε κάτι να μας απειλεί;
Για να κινητοποιούμαστε. Για να επαναπροσδιορίζουμε ενδεχομένως ορισμένα πράγματα, ορισμένες ιδέες, τις σχέσεις μεταξύ μας. Στην παράσταση μας υπεισέρχεται το ιδεώδες της Ιστορίας που κινδυνεύει να αφανιστεί και αποκαλύπτεται μέσα από αυτό όλο το παιχνίδι της εξουσίας στο οποίο «πατάει» η παράσταση. Είναι από τη μία πλευρά οι τρεις τρόφιμοι και από την άλλη πλευρά οι διοικητικοί υπάλληλοι. Αυτές οι σχέσεις, από τη στιγμή που αρχίζει να απειλείται η Ιστορία, κλυδωνίζονται.
Πώς προσεγγίσατε το θεατρικό έργο «Δύο Θεοί» του Λένου Χρηστίδη για να το φέρετε στα μέτρα που επιθυμούσατε; Το βιβλίο δεν είναι από μόνο του σατιρικό;
Αν προσέξεις την λεπτομέρεια του αυθεντικού τίτλου γράφει «Δύο Θεοί», στο δικό μας έργο οι βασικοί χαρακτήρες είναι τρεις. Και σε επικοινωνία που είχαμε με τον ίδιο τον συγγραφέα, είναι ο λόγος που του έχουμε εξάψει την περιέργεια. Τι διάολο, δηλαδή, έχουμε κάνει με τον τρίτο χαρακτήρα (γέλια)! Το βιβλίο είναι σατιρικό, απλώς οι δικοί μας υπαινιγμοί είναι πιο προσωπική σάτιρα.
Τι είδατε σε αυτό και θελήσατε να το μεταφέρετε στην σκηνή; Τι θέλετε τελικά να πείτε μέσα από αυτό;
Γενικά μας ελκύει το κωμικό στοιχείο σε μία παράσταση. Ούτως ή άλλως, το παρελθόν μας στις φοιτητικές ομάδες μιλάει από μόνο του. Παραδόξως δεν ήταν οι χαρακτήρες που μας τράβηξαν, αλλά η όλη συνθήκη και ο καταιγιστικός ρυθμός του έργου. Και έτσι όπως το έχουμε προσαρμόσει, το τρίγωνο που έχουμε φτιάξει έχει διαρκείς μεταλλαγές πάνω στην σκηνή κινησιολογικά, εκφραστικά, συναισθηματικά και σε επίπεδο στιχομυθίας.
Γιατί επιλέξατε τον τίτλο «Μια τρύπα για την Ιστορία»;
Πέρα από το ότι ήταν πρόταση του σκηνοθέτη μας, Γιάννη Μαλεζά, η «τρύπα» όπως θα αποδειχθεί είναι το επίκεντρο γύρω από το οποίο στρέφονται τα πάντα, η Ιστορία προφανώς είναι ό, τι πρέπει να διασωθεί μέσα στην παράσταση και όλη αυτή η έκφραση, το «για την Ιστορία», έχει λίγο διττή έννοια.
Με ποιον τρόπο πιστεύεις κάνει επανεκκίνηση η Ιστορία; Πρέπει να καταστραφούμε για να ξεκινήσουμε από το μηδέν;
Μεταξύ σοβαρού και αστείου πολλές φορές το λέμε, αλλά τείνει να εξαφανιστεί το αστείο και να μείνει το σοβαρό. Πράγματι πρέπει να καταστραφούν όλα, να φτάσουμε στο μηδέν και να ξεκινήσουμε ξανά, κάτι το οποίο ακούγεται ουτοπικό αλλά ποτέ δεν ξέρεις…
«Μια τρύπα για την Ιστορία». Το «ι» κεφαλαίο. Ποια πράγματα πιστεύεις είναι τόσο σημαντικά ώστε πρέπει να τα γράφουμε με κεφαλαίο γράμμα, ακόμη κι αν η γραμματική δεν μας το επιτρέπει;
Με κεφαλαίο γράφονται σίγουρα πράγματα άυλα, ίσως πιο εσωτερικά, πιο προσωπικά. Πράγματα τα οποία είναι η πυξίδα του κάθε ανθρώπου. Τα σημεία αναφοράς του και η φιλοσοφία με την οποία πορεύεται.
Στο promo που κάνετε για την παράσταση μέσα από τα social media χρησιμοποιείτε αρκετά χιουμοριστικές αναρτήσεις. Χιούμορ και θέατρο πάνε μαζί;
Κατ’ επέκταση χιούμορ και ζωή πάνε μαζί. Η παράσταση είναι κωμική, όσο βαρύγδουπη κι αν ακούγεται η καταστροφή του κόσμου και η πολεμική σύρραξη. Από εκεί και πέρα, αποδεικνύεται κάθε φορά ότι το χιούμορ είναι το καλύτερο φίλτρο για να περάσεις αυτό που θες, χωρίς να το αφήνεις να ξεχειλώσει.
Ποιο ρόλο πιστεύεις ότι παίζει το φοιτητικό θέατρο;
Μπορεί να αποδειχθεί ευχή και κατάρα. Αν αποφασίσεις να ασχοληθείς επαγγελματικά θέατρο, κουβαλώντας την εμπειρία του φοιτητικού θεάτρου, μπορεί και να ανατραπούν πολλά από τα οποία θεωρούσες ως σταθερές. Από την άλλη, διαπιστώνω πως χωρίς καλά καλά να το καταλάβεις, με το φοιτητικό θέατρο βουτάς στα βαθιά, αποκτάς την αίσθηση της έκθεσης.
Συμμετείχες στην ταινία Dark Illusion του Μάνου Καρυστινού που πήρε το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2014. Εκεί πρωταγωνιστούσε και ο σκηνοθέτης της παράστασης. Σε γοητεύει περισσότερο το σανίδι ή έκθεση στην κάμερα;
Κατηγορηματικά το σανίδι, και δεν θα παρεξηγηθεί ο Μάνος, είμαι σίγουρος! Αν και ήταν μεγάλο σχολείο η εμπειρία της ταινίας και για να διαχωρίσουμε εμείς μέσα μας πόσο πιο άμεση είναι η επαφή με τον θεατή στο σανίδι και για να δούμε πόσο υπηρέτης του φακού νιώθεις στον κινηματογράφο. Αλλά σίγουρα, σε επίπεδο οργάνωσης ο κινηματογράφος μπορεί να σου διδάξει πολλά πράγματα.
Info
«Μια τρύπα για την Ιστορία» στο Studio 29A (Στοά Πτολεμαίων 29Α)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 31 Μαρτίου, Σάββατο 1 Απριλίου, Κυριακή 2 Απριλίου Ώρα έναρξης: 21.00 Γενική Είσοδος: 5€ Ελεύθερη Είσοδος με “το εισιτήριο που περιμένει” Πληροφορίες – Κρατήσεις: 6974848651, Θεατρική ομάδα «Εν παρόδω» στο facebook
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μαλεζάς
Παίζουν:
ΠΑΤΡΙΚ – Δημήτρης Ξενίδης
ΜΙΓΚΕΛ – Σταμάτης Παπαδόπουλος
ΜΠΟΜΠ – Κυριάκος Δανιήλ
ΚΥΡΙΑ “Σ” / ΕΚΦΩΝΗΤΡΙΑ – Βασιλική Σιταροπούλου
ΤΖΟ / ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ – Κώστας Κάρμας
Συντελεστές:
Φωτισμοί: Γιάννης Μαλεζάς
Ήχος: Μαρία Γραμματικοπούλου
Οργάνωση παραγωγής: Άννα-Μαρία Γάτου
Επιμέλεια trailer: Μάνος Καρυστινός (Συμμετέχει ο Τίμος Morrison Στεφανίδης)
Περισσότερα στο Facebook Event της παράστασης