Με εξωστρέφεια για το έντεχνο τραγούδι ως εναλλακτικό
Η καλή μέρα από τους «Άιντε Ψιλά Ψιλά» φαίνεται. Διαχυτικοί και με χιούμορ, ήρθαν για καφέ και κουβέντα στο Σάρωθρον και κατάφεραν να διασκεδάσουν τις παρέες που βρίσκονταν στο μαγαζί. Και με τη μουσική τους, και με τις ατάκες τους.
Βαφτισμένοι με αυτό το ιδιότυπο όνομα από το 2010, αλλά με προϋπηρεσία περίπου 15 ετών ως μουσικό σχήμα, οι «Άιντε Ψιλά Ψιλά» υπηρετούν το εναλλακτικό τραγούδι, όπως τους αρέσει να περιγράφουν με μια λέξη το έντεχνο. Απεχθάνονται τη μιζέρια, θέλουν να ψυχαγωγούν τον κόσμο, αλλά «όχι με το δάχτυλο υψωμένο» και αισθάνονται ότι ανήκουν σε μια «απίστευτα ελπιδοφόρα νέα γενιά μουσικών στη Θεσσαλονίκη, που θυμίζει εποχές δεκαετίας του ’80, τότε που υπήρχε σύμπνοια και αγάπη, τότε που ήταν όλοι μαζί».
«Να αναφέρουμε τον Βασίλη Πετρίδη και τους ‘’Γκαϊλέ’’, τον Γιάννη Διονυσίου και τους ‘’Ηλιοδρόμιο’’, τον Παντελή Σπύρου, τον Γιάννη Παπαγεωργίου, τον Δημήτρη Μπάκουλη από την Αθήνα, τη Ρία Ελληνίδου και τις ‘’Λωξάντρα’’». Στο τέλος της συνέντευξής μας άρχισαν να απαριθμούν ονόματα συνοδοιπόρων τους καλλιτεχνών, με μια βαθιά ανάγκη να κάνουν λόγο για αυτή τη φρέσκια μουσική «σχολή» που διαμορφώνεται.
Ξεκάθαρο δείγμα της εξωστρεφούς προσωπικότητας του σχήματος, την οποία αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα και μέσα από τις απαντήσεις τους στις παρακάτω ερωτήσεις…
Πώς ξεκίνησε η μουσική σας παρέα;
Πλάτωνας: Με το Νίκο είμαστε φίλοι από 14 χρονών. «Θα λείπει ο κιθαρίστας μας, έχουμε ξεμείνει από κιθάρα και φωνή. Θα έρθεις να μας καλύψεις μέχρι να βρούμε;», μου είπε τότε που είχε πρωτοπιάσει δουλειά σε ένα μαγαζί. Μου έδωσε μια λίστα με 122 τραγούδια, εγώ κύκλωσα τα 5 που ήξερα και σε δυο μέρες από τότε παίζαμε μαζί. Ύστερα ήρθε και η Ιωάννα και από τότε είμαστε οι τρεις μας. Το όνομα του σχήματος ήρθε μετά.
Ποιος το σκέφτηκε;
Νίκος: Από ένα πείραγμα προέκυψε, το 2010. Παίζαμε σε ένα μαγαζί στην Αμμουλιανή και το αφεντικό μας, όταν ήθελε να σηκωθούμε από το τραπέζι, μας έλεγε «άιντε, ψιλά ψιλά», σαν να έλεγε δηλαδή «άιντε, σιγά σιγά». Εμάς μας άρεσε αυτό και την άλλη μέρα εμφανιστήκαμε με τέτοια μπλουζάκια: η Ιωάννα φορούσε το «Άιντε», ο Πλάτωνας το ένα «Ψιλά» και εγώ το άλλο «Ψιλά». Και συστηθήκαμε πάνω στο πάλκο, λέγοντας «καλησπέρα σας, είμαστε οι Άιντε Ψιλά Ψιλά».
Πολλές από τις μουσικές σας επιρροές «βρίσκονται» τώρα γύρω μας, στο μωσαϊκό των δίσκων που κοσμεί τον τοίχο του Σάρωθρον. Με ποιον τρόπο προσεγγίζετε εσείς, ως νέοι άνθρωποι, τα σπουδαία κομμάτια που τραγουδάτε;
Νίκος: Μουσικολογικά τα αντιμετωπίζουμε ως μελέτη. Από την άποψη του στίχου τα αντιμετωπίζουμε με τη βαρύτητα που έχει ο κάθε στίχος. Σαν τραγούδια συνολικά τα αντιμετωπίζουμε ως τραγούδια. Τίποτα παραπάνω. Μην εξυψώσουμε τόσο πολύ την τέχνη μας που ο γιατρός θα φτάσει να είναι κατώτερος από εμάς. Μας αρέσει που κάνουμε αυτή τη δουλειά, που λέμε τα τραγούδια που θέλουμε να πούμε. Τα σεβόμαστε και θέλουμε να επηρεάζουν τον κόσμο αλλά μένουν τραγούδια, δεν ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα.
Δε θέλουμε να διασκεδάζει απλά ο κόσμος, θέλουμε να ψυχαγωγείται. Αλλά όχι με το δάχτυλο σηκωμένο, όχι με το «κάτσε να μάθεις τώρα». Ένα μεγάλο λάθος που έκανε αυτή η σκηνή είναι ότι για πάρα πολλά χρόνια είχε υψωμένο το δάχτυλο.
Ιωάννα: Και η αίσθηση της μιζέριας είναι κάτι που δεν μας αρέσει. Ναι, να είναι στενάχωρο ή βαρύ ένα τραγούδι, αλλά το να έχεις ένα πρόγραμμα δυο και τρεις ώρες σε μια μόνιμη διάθεση κατήφειας και «πω πω, τι κακό μας βρήκε», είναι άλλο πράγμα.
Ο διαχωρισμός ανάμεσα σε παλαιό και νέο έντεχνο τραγούδι, όπως σημειώνεται στην περιγραφή του σχήματος στο facebook, είναι μόνο χρονικός ή διαφοροποιούνται και αλλιώς αυτά τα δύο;
Νίκος: Αρχικά ορίζει τη χρονικότητα, αν σκεφτείς ότι η πρώτη αναφορά στη λέξη έντεχνο ήταν στον Χατζιδάκι και την όρισε ο ίδιος. Εμείς διαφωνούμε πάρα πολύ με αυτόν τον όρο, για αυτό κατά βάση αναφέρουμε τη μουσική μας ως εναλλακτική. Η λόγια διάθεση στο στίχο και η ποιοτική απόδοση της μουσικής με μια αισθητική που σε καλύπτει και εξυψώνει κάπως τον άνθρωπο, αυτό μπορείς να πεις ότι είναι το εναλλακτικό τραγούδι.
Ιωάννα: Είναι πολύ δύσκολο με μία απλώς ταμπέλα να συνεννοηθούμε για το τι πράγμα θα ακούσει κανείς ή σε τι θα συμμετέχει.
Σας ζητάει τραγούδια ο κόσμος στα live σας; Οι παραγγελιές χαροποιούν τον μουσικό ή τον αποσπούν;
Νίκος: Όταν γίνει την ώρα που το ζητά ο μουσικός, είναι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί. Αφού τελειώσεις δηλαδή το πρόγραμμα σου, αυτό που θες να παρουσιάσεις. Τότε τους ρωτάμε και εμείς «παιδιά, έχουμε ακόμη ένα τέταρτο, τι θέλετε να παίξουμε;».
Πλάτωνας: Πολλές φορές δεν είναι δικό μας θέμα. Όταν ο χώρος που μας φιλοξενεί μας πει «παιδιά, κλείνουμε», φεύγει από εμάς το «όχι», αλλά είμαστε εμείς που πρέπει να το πούμε στον κόσμο.
Ιωάννα: Θέλει και λίγη προσοχή να ταιριάζει η παραγγελιά. Όταν προσπαθείς σε όλη τη διάρκεια του προγράμματός σου να βάλεις τον κόσμο στο κλίμα και έπειτα συμβεί κάτι που δεν ταιριάζει, τινάζεται η στιγμή στον αέρα.
Ερώτηση προς τα αγόρια: ποια στοιχεία χαρίζει η γυναικεία παρουσία στο σχήμα;
Νίκος: Έχεις εμένα να τραγουδάω τα κουλτουριάρικα, έχεις τον Πλάτωνα να παίρνει το σοβαρό του ύφος, να λέει τα δικά του και μετά βγαίνει η δροσιά και μας ανοίγει το δρόμο. Η γυναικεία φωνή και παρουσία, πόσο μάλλον με την καλλιτεχνική αρτιότητα της Ιωάννας, είναι τόσο σημαντική σε ένα σχήμα όσο είναι το αλάτι στο φαγητό.
Πλάτωνας: Αν δεν έχεις και μια γυναικεία φωνή, όπως έχουμε εμείς εδώ το καμάρι μας, περιορίζεις το πρόγραμμά σου. Ενώ έτσι έχουμε γυναικεία τραγούδια, έχουμε ντουέτα, έχουμε στήσει το πρόγραμμα με τριφωνίες και τα λοιπά, είναι ωραία.
Info
Οι «Άιντε Ψιλά Ψιλά» είναι οι: Νίκος Χρηστίδης , Ιωάννα Κουρκούδιαλου και Πλάτωνας Τσιπίδης
Μάθετε περισσότερα για το σχήμα και τα επερχόμενα live στη σελίδα τους στο facebook: Άιντε Ψιλά Ψιλά – Ainte psila psila
Το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου, το συγκρότημα θα ανοίξει τη συναυλία της Ματούλας Ζαμάνη στο Block33 με τραγούδια από τον δίσκο «Ο τρελός του χωριού» του Νίκου Χρηστίδη, στον οποίο συμμετέχουν μεταξύ άλλων η Ιωάννα Κουρκούδιαλου και ο Πλάτωνας Τσιπίδης