Σκηνοθετεί το έργο «Φάντο και Λις» στο Studio Vis Motrix
Συνέντευξη στην Κική Μουστακίδου
«Ο Φάντο και η Λις ψάχνουν τη μυθική πόλη της Ταρ και στην προσπάθειά τους αυτή κάνουν συνέχεια κύκλους, καταλήγοντας στο ίδιο μέρος». Έτσι περιγράφει με μια πρόταση την υπόθεση της παράστασης «Φάντο και Λις» που σκηνοθετεί στο Studio Vis Motrix ο 24χρονος Οδυσσέας Ζήκας.
Ο γιος του τραγουδοποιού Γιώργου Ζήκα, μαζί με ένα σύνολο εξαιρετικών νέων ηθοποιών, καταπιάνεται με τον θεατρικό συγγραφέα Φερνάντο Αραμπάλ, που είναι ένας από τους κύριους εκφραστές του Θεάτρου του Παραλόγου και του Κινήματος του Πανικού.
«Να κρατήσουμε τα στοιχεία που μας κάνουν αυτό που είμαστε. Να μην σκοτώσουμε την ατομικότητά μας εξαιτίας του κοινωνικού μας περίγυρου, να μην σκοτώσουμε το παιδί που υπάρχει μέσα μας. Αυτό είναι το νόημα του έργου κατά κάποιον τρόπο», λέει ο Οδυσσέας που μαζί με την Μικέλα Συμεωνίδου μπήκε στη διαδικασία να μεταφράσει από την αρχή του πρωτότυπο θεατρικό κείμενο του Αραμπάλ.
Μέσα σε μια υποβλητική, σχεδόν τελετουργική ατμόσφαιρα, σε μια σκηνή – «διάδρομο» που τοποθετεί τους θεατές πολύ κοντά στη θεατρική δράση και με τη φυσική παρουσία ενός μουσικού που δίνει το στίγμα των ενστικτωδών ήχων στην παράσταση, η ομαδική δουλειά του σκηνοθέτη και των ηθοποιών του πάλλεται από ζωντάνια, πάθος και πρωτοτυπία σε μια εποχή που η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη τέτοιες καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες.
Περισσότερα για το έργο «Φάντο και Λις», που ανεβαίνει μόλις για δεύτερη φορά στη Θεσσαλονίκη μετά από σχεδόν 50 χρόνια, αλλά και για τη δική του πορεία, μας λέει ο Οδυσσέας Ζήκας στον επάνω όροφο του Σάρωθρον.
Ένα ρόπαλο χωρίς ατάκα κι ένα σπίτι γεμάτο καλλιτέχνες
«Στο Γυμνάσιο γράφτηκα στο θεατρικό εργαστήρι της ΧΑΝΘ και πήρα έναν μικρό ρόλο στους ‘’Όρνιθες’’ του Αριστοφάνη. Έβγαινα με ένα ρόπαλο, έλεγα μια ατάκα και αυτό ήταν. Όταν ήρθε η μέρα της παράστασης, βγήκα πάνω στη σκηνή και δεν μπόρεσα να πω τίποτα. Κόλλησα και γύρισα πίσω. Αργότερα μεγάλωσα, πήγα να σπουδάσω Πληροφορική στις Σέρρες αλλά στο πρώτο εξάμηνο το μετάνιωσα και αποφάσισα να ασχοληθώ με το θέατρο. Εκείνη τη χρονιά έκανα και ένα μεγάλο ταξίδι με ωτοστόπ στη Γερμανία. Παρακολούθησα πολλά σεμινάρια του Ryszard Nieoczym, αυτόν νιώθω σαν δάσκαλό μου. Ήταν μάθημα από όλες τις μεριές, για το πώς αντιμετωπίζεις το ίδιο το θέατρο».
«Μέχρι να φύγω από το σπίτι στα 18 μου, δεν ήθελα να κάνω τίποτα με τις τέχνες. Ένιωθα υπερφορτωμένος. Η μητέρα μου ζωγραφίζει, ο πατέρας μου παίζει και γράφει μουσική, ο αδερφός μου παίζει επίσης μουσική. Μεγάλωσα μέσα σε όλο αυτό και ένιωθα ότι δεν το έχω ανάγκη για τον εαυτό μου. Με το που έφυγα, κατευθείαν έσκασαν όλα. Ήθελα να ζωγραφίζω, να γράφω και άλλα τέτοια πράγματα».
«Το αγαπημένο μου τραγούδι από αυτά που έχει γράψει ο πατέρας μου είναι το ‘’Σώπα κι άκουσε’’, μου αρέσει πολύ».
Ο Φάντο, η Λις και ο Ισπανός Φερνάντο Αραμπάλ
«Το έργο παρουσιάζεται ξανά στη Θεσσαλονίκη μετά από σχεδόν 50 χρόνια. Ανέβηκε πρώτη φορά από το Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης σε σκηνοθεσία Στέλιου Γούτη το 1970. Η γυναίκα του, Ελένη Μακίσογλου, ήταν καθηγήτριά μου στη σχολή και έτσι ήρθα σε επαφή με το κείμενο του Αραμπάλ. Μετά είδα την ταινία ‘’Φάντο και Λις’’ του Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι, που μαζί με τον Ρολάντο Πορ και τον Αραμπάλ είχαν δημιουργήσει το Κίνημα του Πανικού. Έτσι, με το που διάβασα αναλυτικά το θεατρικό κείμενο θέλησα να το σκηνοθετήσω, το είδα σαν όραμα μπροστά μου».
«Στην ιστορία του έργου, ο Φάντο και η Λις ψάχνουν τη μυθική πόλη της Ταρ και στην προσπάθειά τους αυτή κάνουν συνέχεια κύκλους, καταλήγοντας στο ίδιο μέρος. Συναντούν τους τρεις άντρες με την ομπρέλα, που επίσης ψάχνουν την Ταρ και κάνουν κύκλους και η συνάντησή τους γίνεται καθοριστική. Σύμφωνα με τη δική μου σκηνοθετική ματιά, ο Φάντο είναι ένα παιδί σε σώμα ενήλικα που σιγά σιγά χάνει την ατομικότητα, την ελευθερία του και γίνεται ένας από αυτούς».
Ο μουσικός επί σκηνής και η ιδανική πολιτεία της Ταρ στο τώρα
«Με το που διάβασα το έργο, ένιωθα ότι ήθελα να έχω ένα μουσικό πάνω στη σκηνή. Η παράσταση έχει πάρα πολλές εικόνες και ο μουσικός τις συνδέει. Σου δημιουργεί την αίσθηση ότι αφήνουμε για λίγο τη λογική, γιατί η μουσική από μόνη της είναι ήχος, κάτι που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει».
«Η Ταρ είναι κάτι που πρέπει να το αναζητάς κάθε στιγμή. Για μένα είναι η πίστη που πρέπει να έχουμε σε κάτι για να μην νομίζουμε ότι δεν πάμε πουθενά. Και νομίζω ότι αυτή είναι η διαφορά με το ‘’Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ. Εκεί βλέπεις ανθρώπους να περιμένουν την αλλαγή, ενώ στο ‘’Φάντο και Λις’’ την κυνηγάνε και δε μένουν στατικοί. Πιστεύω στην αγάπη και στα όνειρα, ειδικά τα δεύτερα τα έχουμε αφήσει. Βλέπω ανθρώπους που κάνουν, ζουν αλλά στην ουσία δε ζουν, απλά επιβιώνουν. Μας λείπει η όρεξη για ζωή».
Info
Φάντο και Λις του Φερνάντο Αραμπάλ σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Ζήκα
Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή & Δευτέρα, στο Studio Vis Motrix (Έδισσον 4, απέναντι από το Δημαρχείο Θεσσαλονίκης), ώρα έναρξης: 21.30
ΠΑΙΖΟΥΝ
Φάντο: Γιώργος Γιαννάκης
Λις: Μαρία Αρβανίτη
Μιτάρο: Αντώνης Μιχαλόπουλος
Ναμούρ: Γιώργος Βραχνός
Τόζο: Paolo Gruni
Μουσικός επί σκηνής: Πασχάλης Ιγνατιάδης
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Τιμές εισιτηρίων: 10€ γενική είσοδος | 8€ φοιτητών, ανέργων, ατέλειες
Τηλέφωνο κρατήσεων: 6979 323 061
Περισσότερα στο facebook event της παράστασης
*Το καλοκαίρι του 2017, σχεδόν η ίδια ομάδα γύρισε τα νησιά των Κυκλάδων παίζοντας την «Οδύσσεια» σε θέατρο δρόμου. Στην πλατεία της Χώρας κάθε νησιού, οι ηθοποιοί έστηναν στο σκηνικό τους και επί μία ώρα παρουσίαζαν θεατρικά το έργο του Ομήρου από την αρχή μέχρι το τέλος.
