Η σατιρική διάθεση του «Αδυνάτισες και με παράτησες»
Συνέντευξη: στην Κική Μουστακίδου
Πριν μερικές μέρες, καθώς σκρόλαρα αμέριμνη στο Facebook, έπεσε το μάτι μου σε έναν τίτλο τραγουδιού που μου τράβηξε κατευθείαν την προσοχή. «Αδυνάτισες και με παράτησες» έγραφε το video clip και εντός του βρισκόταν ένα κορίτσι με γιουκαλίλι στα χέρια και λουλούδι στα μαλλιά, που τραγουδούσε για έναν τύπο που έχασε κιλά και τελικά την πέταξε «σαν χούφτα από τσόφλια».
Αυτό, λοιπόν, το κορίτσι είναι η Θεσσαλονικιά Ελβίρα Δαγιόγλου που ήρθε στο Σάρωθρον, κουβαλώντας την φρεσκάδα και την παιχνιδιάρικη, θετική της διάθεση. Οδοντίατρος στο επάγγελμα, ασχολείται χρόνια με τη μουσική και αυτή την περίοδο είναι έτοιμη να μας παρουσιάσει μια σειρά από κομμάτια που γράφει και ερμηνεύει η ίδια. Όλα τους χαρακτηρίζονται με έναν τρόπο από το ίδιο σατιρικό στυλ που υπάρχει στο «Αδυνάτισες και με παράτησες» και θα μας αποκαλυφθούν σταδιακά μέσα στους επόμενους μήνες. «Έχουν μια δόση σαρκασμού όλα. Μου αρέσει να σατιρίζω καταστάσεις, με βοηθάει να τις αντιμετωπίζω», αναφέρει.
Ιδού η κουβέντα που κάναμε μαζί της:
«Αδυνάτισες και με παράτησες». Ελπίζω να μην βασίζεται σε αληθινή ιστορία…
Όχι, δεν είναι βιωματικό. Άρχισε από ένα αστείο πάνω στην προσωπική μου ζωή. Έβαλα τον εαυτό μου υποθετικά σε μια τέτοια κατάσταση και μου βγήκε αβίαστα, εκεί που σιδέρωνα. Όταν απασχολείς το σώμα σου σε κάτι που δεν θέλει πάρα πολλή σκέψη, σου βγαίνουν υποσυνείδητα άλλα πράγματα. Μου ήρθε πρώτα η ιστορία και η συγκεκριμένη φράση έφτασε τελευταία.
Συμβαίνει πάντως αυτό στις σχέσεις. Αφηνόμαστε, αφήνουμε και την σχέση και όταν τελικά βελτιώνουμε την εξωτερική μας εμφάνιση, αποφασίζουμε να πάμε για άλλα.
Είναι τόσο συμπλεγματικά όλα αυτά! Είναι τόσο πολυπαραγοντικό το τέλος μιας σχέσης, δε νομίζω ποτέ ότι φταίει το ότι αφηνόμαστε ή το ότι φτιαχνόμαστε. Είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση, οπότε κάποια στιγμή φτάνει στο τέλος της. Το συγκεκριμένο τραγούδι δεν έχει να κάνει τόσο πολύ με το ότι όντως αδυνάτισε ο τύπος και έφυγε, αλλά με το ότι σε μια σχέση μεγαλώνουμε, πολλές φορές εξελισσόμαστε μαζί αλλά η εξέλιξη του ενός δεν ακολουθεί την εξέλιξη του άλλου. Στο τέλος είμαστε δυο διαφορετικοί άνθρωποι και είναι πολύ δύσκολο να είμαστε μαζί όπως στην αρχή. Ήταν ένας τρόπος να το σατιρίσω, γιατί τελικά είναι φυσιολογικό, πρέπει να αποδεχτούμε ότι οι άνθρωποι αλλάζουν.
Ποιο είναι το feedback που είχες για το κλιπάκι και το τραγούδι μέχρι τώρα;
Είχε πολύ καλό feedback, υπήρξαν άνθρωποι που το χάρηκαν πολύ. Φοβήθηκα λιγάκι στην αρχή γιατί είναι αρκετά «μπερδεψιάρικο». Ο άλλος μπορεί να το πάρει ως τρολ, αλλά δεν είναι. Είναι statement. Τα κομμάτια βέβαια δίνονται για να προσαρμόζονται στους ανθρώπους, ποτέ δεν είναι δεσμευτικά κάτι. Υπάρχει μια ελευθερία.
Πρέπει να διασκεδάσατε πολύ στο γύρισμα. Το μπαλέτο πίσω σου ήταν εξαιρετικό!
Τα παιδιά τα γνώρισα στο γύρισμα πρώτη φορά, μέσω του σκηνοθέτη μου Συνοδινού Μοσχίδη, που τους έφερε τους καημένους εκεί και τους είχαμε εκεί μια μέρα ολόκληρη να χορεύουν! Είναι πολύ διασκεδαστικοί σαν άνθρωποι, δεν κουράστηκαν εύκολα, κάναμε αστεία, αυτοσχεδίασαν και φύγαμε όλοι χαμογελαστοί.
Πώς συνδυάζεις την οδοντιατρική με την μουσική; Υπάρχουν κάποια κοινά μεταξύ τους που εμείς μπορεί με γυμνό μάτι να μην τα βλέπουμε, αλλά εσύ τα εντοπίζεις;
Δεν υπάρχει κανένα κοινό, κανένα όμως! Είναι δύο διαφορετικά κομμάτια της ζωής μου, απαιτεί το καθένα διαφορετικά πράγματα. Το θέμα της οδοντιατρικής είναι ότι είναι επάγγελμα. Δεν θα είμαι μια μέρα χαρούμενη στο σπίτι και θα πω: «α, ας πάω να κάνω ένα σφράγισμα!». Για την μουσική όμως θα το ‘λεγα αυτό. Αλλιώς είσαι όταν πας σε μια πρόβα ή όταν γράφεις κομμάτια.
Οι πελάτες σου έρχονται στα live που κάνεις;
Μερικοί ναι. Χαίρονται πολύ. Ειδικά όταν έβγαλα το κλιπ, μου έστειλαν πολλά ωραία μηνύματα. Και στο οδοντιατρείο είμαι χαλαρή και σατιρίζω πράγματα, υπάρχει ένας αυτοσαρκασμός πάνω στην δουλειά οπότε ξεχνιέται ο ασθενής. Αυτό ίσως είναι το μόνο κοινό στοιχείο.
Ψάχνοντας για σένα, ανακάλυψα ότι ήσουν το ένα από τα δύο συνολικά μέλη του σχήματος «May Day». Τότε είχατε κάνει επιτυχία με το «Τρελά Καλοκαίρια». Πες μου λίγα πράγματα για εκείνη την εποχή.
Ήταν γύρω στο 2008. Με τον Μπάμπη Συντάκη συμμετείχαμε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης και μετά ξεκινήσαμε σαν μπάντα. Μια περίοδος που ήταν άλλο το ύφος της μουσικής που επικρατούσε στην πόλη. Ήμασταν λίγο πιο ποπ, ήμασταν λίγο πιο μικροί. Αυτή η δουλειά για μένα έθεσε τα θεμέλια να καταλάβω τι εστί μουσική παραγωγή. Ήμουν κάθε μέρα, όλη μέρα στο στούντιο και μάθαινα πράγματα από τον πολύ καλό μου φίλο, Σωτήρη Νούκα. Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν.
Πόσο άλλαξες εσύ σαν Ελβίρα σε σχέση με τότε; Κάθε χρόνος που περνά, μας οδηγεί να αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τα πράγματα που αγαπάμε, εν προκειμένω για σένα τη μουσική;
Άλλαξα πάρα πολύ. Είμαι πολύ διαφορετική από τότε, όπως και όλοι μας. Μέσα σε μια δεκαετία έχουμε πολλές αλλαγές σαν άνθρωποι. Μουσικά είμαι πιο συγκρατημένη, σκέφτομαι πιο ισορροπημένα, δεν ενθουσιάζομαι τόσο εύκολα ούτε με αυτά που παράγω ούτε με αυτά που ακούω. Πειραματίζομαι μεν, αλλά τα περνάω από διακόσια φίλτρα. Και δεν περιμένω και τόσα πολλά πλέον. Όταν είσαι νέος και ξεκινάς κάτι, νομίζεις ότι θα κατακτήσεις τον κόσμο, αλλά μαθαίνεις ότι σε αυτή την ζωή δεν πρέπει να περιμένεις και πάρα πολλά πράγματα, απλά πρέπει να αφήνεις το περιθώριο να ‘ρθουν.
Αυτό έχει μέσα του κάτι το απαισιόδοξο ή κάτι το ρεαλιστικό;
Για μένα είναι ρεαλιστικό, για κάποιον άλλο μπορεί να είναι κάτι απαισιόδοξο. Πρέπει να βλέπεις και πόσο περιθώριο έχουν τα πράγματα. Κάθε εποχή έχει τα δικά της δώρα και πρέπει να τα δεις.
Αυτή η εποχή τι δώρα έχει;
Δεν σταματάμε να ζούμε, δεν σταματάμε να προσπαθούμε, δεν σταματάμε να παράγουμε, δεν σταματάμε να χαιρόμαστε σε καμία των περιπτώσεων. Μαθαίνουμε να είμαστε χαρούμενοι με πιο λίγα, να ζητάμε πιο λίγα σαν επιβράβευση και να παλεύουμε για το καλύτερο. Τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά και σε αυτά που μένουν πρέπει και εμείς να στηριχτούμε.
Info
Μάθετε περισσότερα για την Ελβίρα, ακολουθώντας την σελίδα της στο Facebook
Μπορείτε να την ακούσετε live στις εμφανίσεις που κάνει με τον πιανίστα Κλεάνθη Κουκουλιάτα, σε lounge ρυθμούς, όπως επίσης και με τους Lunaz Acoustic Trio (Ελβίρα Δαγιόγλου, Κλεάνθης Κουκουλιάτης, Παύλος Θεοδωράκης).
Η Ελβίρα Δαγιόγλου τραγουδά το «Αδυνάτισες και με παράτησες» στο Σάρωθρον: