Η συγγραφέας του Splinters που ανεβαίνει στο Θέατρο Τ
«Splinters είναι οι ακίδες που τρυπούν το δέρμα. Θραύσματα σχέσεων. Καθημερινών. Ή όχι;». Η συγγραφέας Νίνα Ράπη έχει ζήσει στο Λονδίνο για πολλά χρόνια και τα έργα της έχουν βραβευθεί και παρουσιαστεί μπροστά στο αγγλικό κοινό. Δίδαξε δημιουργική/θεατρική γραφή στα Πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Greenwich και ένας καλός άνεμος που ονομάζεται Splinters φύσηξε βόρεια και μας έδωσε την ευκαιρία να τη φιλοξενήσουμε στη Θεσσαλονίκη.
Τα επτά μονόπρακτα της Νίνας Ράπη ανεβαίνουν στο Θέατρο Τ σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Μιχαήλ (5 – 25 Φεβρουαρίου), σε μια παράσταση που συμβαίνει, εξελίσσεται υπόγεια, ωριμάζει και ξεσπά.
Η συγγραφέας ανέβηκε τα σκαλιά του Σάρωθρον και απάντησε σε επτά ερωτήσεις εμπνευσμένες από το Splinters: για τον έρωτα, τη συνύπαρξη και το «μαζί μέχρι το τέλος».
«Τα σύννεφα είναι μια μόνιμη, διαχρονική απειλή»
Ποια είναι για εσένα η αιώνια απειλή;
Η αιώνια απειλή είναι ο εαυτός μου, οι δαίμονές μου. Γιατί λίγο πολύ έχω μάθει να αντιμετωπίζω τον κόσμο, αλλά με τους εσωτερικούς μου δαίμονες ακόμα παλεύω. Αυτή είναι η απειλή μου. Επίσης, μια κοπέλα μου είπε ότι το σύννεφο είναι ένας όρος που χρησιμοποιούν σε εργαστήρια ψυχικής υγείας. Εγώ δεν το ήξερα όταν έγραφα το μονόπρακτο. Εφόσον το σύννεφο έρχεται και φεύγει, σημαίνει ότι θα είναι μονίμως εκεί.
«Μπουρδούμ είναι ο θόρυβος που κάνει η άγρια μέλισσα όταν επιτίθεται σε τζάμι»
Πώς οι λέξεις που κατασκευάζουμε, με τα νοήματα που φέρουν, μπορούν να μας οδηγήσουν πιο κοντά τον έναν στον άλλον;
Για μένα η γλώσσα είναι ένα όπλο και ένα εργαλείο κοινωνίας. Και είναι κάτι που είναι ελαστικό, ανά πάσα στιγμή αναδιαπραγματευόμαστε το πώς επικοινωνούμε. Συλλαμβάνουμε την πραγματικότητα μέσω της γλώσσας και για αυτό είναι σημαντική. Το πώς περιγράφουμε κάτι, πώς απευθυνόμαστε στον άλλον και στην άλλη… Η γλώσσα διαμορφώνει την πραγματικότητά μας και τις σχέσεις μας.
«Φοβάμαι τον χρόνο, τον χρόνο που έφυγε, τον χρόνο που θα έρθει»
Πώς συμφιλιωνόμαστε με τον χρόνο;
Με τον διαλογισμό (γέλια). Νομίζω ότι ώσπου να πεθάνουμε θα αναλογιζόμαστε τον χρόνο, είτε είναι με τη μορφή του παρελθόντος που εισβάλλει στο παρόν, είτε με τη μορφή του μέλλοντος που μας τρομάζει ή μας εξιτάρει, είτε είναι σε σχέση με το παρόν. Η συμφιλίωση έγκειται στο να δεχτούμε το κλασικό «τα πάντα ρει», ότι όλα βρίσκονται σε μια ροή.
«Δεν είναι λάθος να υπηρετείς κάποιον που σημαίνει κάτι για σένα»
Ποια είναι τα πιο συχνά λάθη στον έρωτα;
Να θέλεις συνέχεια να είσαι μαζί με τον άλλον. «Στραγγαλίζει» ο ένας τον άλλον και αφού δεν έχεις αυτονομία, δεν έχεις καινούργιες εικόνες και παραστάσεις, σκυλοβαριέστε. Αυτό κυρίως στη σχέση μεταξύ γυναικών, αλλά και γυναικών – αντρών. Από τη μια μεριά δείχνει απέραντη τρυφερότητα να μπορείς να πεις ότι δεν είναι λάθος να υπηρετείς αυτό που αγαπάς, αν λεχθεί από μια θέση δύναμης και όχι υποταγής.
«Μιλάω για ένα ταξίδι, που όταν σε καίει μέσα σου, πρέπει να το κάνεις»
Προτιμάς το ταξίδι σε κάποιον τόπο ή το ταξίδι μέσα από τα βιβλία;
Το ταξίδι μέσα από τη φαντασία πάνω από όλα. Μερικές φορές διαβάζεις βιβλία, ειδικά από ανθρώπους που έχουν πεθάνει ή ζουν σε χώρες μακρινές από τη δική σου, και νιώθεις μια αγαλλίαση, μια αίσθηση αναγνώρισης, ότι κάποιος άλλος ή κάποια άλλη σκέφτεται σαν εσένα. Αλλά και τα γεωγραφικά – πέρυσι πήγα Κίνα και Ινδία, ως αποφάσεις της τελευταίας στιγμής, και ήταν συγκλονιστικές εμπειρίες.
«Γιατί να μην χαιρόμαστε τον έρωτά μας, την αγάπη μας, χωρίς να σκεφτόμαστε τι γίνεται έξω από εδώ;»
Πότε αποδεχόμαστε τελικά τον εαυτό μας; Όταν αποδεχόμαστε και την ύπαρξη του άλλου, την συνύπαρξή μας με αυτόν;
Δεν μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου στο κενό, δεν υπάρχουμε στο κενό. Συνυπάρχουμε. Μπορείς να απομονωθείς και να κάνεις διαλογισμό και να πεις «νιρβάνα, τα έχω βρει όλα». Και ξαφνικά μπαίνεις σε μια σχέση και προκύπτουν θέματα που νόμιζες ότι τα έχεις λύσει.
«Ας ορκιστούμε ότι θα μείνουμε μαζί. Ως πότε; Ως τότε που δεν έχει τέλος»
Ποιο είναι αυτό το «τότε» που δεν το αγγίζει το τέλος;
Είναι ένας εσωτερικός τόπος, όπου υπάρχει μια ένωση ψυχών. Είναι μια ρομαντική φράση, μια ουτοπική επιθυμία που είναι καλό να τις έχουμε στη ζωή.
Info
Splinters στο Θέατρο Τ (Φλέμινγκ 16)
Επτά μονόπρακτα της Νίνας Ράπη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Μιχαήλ.
5 – 28 Φεβρουαρίου 2018 | Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30, κάθε Τετάρτη στις 22.00
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ
Νίκος Βατικιώτης
Μελίνα Γαρμπή
Χριστίνα Γυφτάκη
Νίκος Τσολερίδης
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Τιμές εισιτηρίων: 12€ γενική είσοδος | 10€ φοιτητών | 8€ ανέργων – ατέλειες
Τηλέφωνο κρατήσεων: 2310 854 333
*Η Νίνα Ράπη θα συμμετέχει σε έξι αναλόγια από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με το έργο της «Αβεβαιότητες». Επίσης, το λιμπρέτο της με τίτλο Raven, που ανέβηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το 2014, θα ανέβει ξανά τον Ιούνιο στο θέατρο «Λευτέρης Βογιατζής» (μουσική: Κωστής Κριτσωτάκης)