Ο Άγγελος Μαλλίνης μας «ξεναγεί» στο μαγικό κινηματογραφικό φεστιβάλ
Συνέντευξη στην Κική Μουστακίδου
Την στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, στην Θεσσαλονίκη έχει «κυρίως ηλιοφάνεια» αλλά, ακόμη πιο… κυρίως, έχει πολλή ζέστη. Κι ενώ όλοι μας σκαρώνουμε διάφορα αυτοσχέδια κόλπα για να δροσιστούμε και μετράμε μέρες για τις καλοκαιρινές μας διακοπές, η οργανωτική ομάδα του «Parthenώn Film Festival – Σινεμά στο χωριό» ετοιμάζει για εμάς την πιο σινεφίλ πρόταση του Ιουλίου: το τρίτο κατά σειρά κινηματογραφικό φεστιβάλ που διεξάγεται στον παραδοσιακό οικισμό του Παρθενώνα, κοντά στο Ν. Μαρμαρά Χαλκιδικής.
Από την Παρασκευή 14 μέχρι την Κυριακή 16 Ιουλίου, η πλατεία του γραφικού χωριού θα μετατραπεί σε ένα υπαίθριο σινεμά που θα προβάλλει αριστουργήματα του Louis Malle, του Woody Allen και του Jacques Demy με ελεύθερη είσοδο για όλους.
Ο Άγγελος Μαλλίνης, ένας από τους διοργανωτές του φεστιβάλ, μας μιλά για την σκέψη πίσω από αυτό, την ατμόσφαιρα που δημιουργεί μια οθόνη κάτω από τα αστέρια και το φυσικό σκηνικό του τριημέρου, τον Παρθενώνα.
Είναι η τρίτη χρονιά για το Parthenώn Film Festival. Πώς αποφασίσατε να ξεκινήσετε αυτή την πρωτοβουλία;
Ήταν μια πρωτοβουλία πέντε φίλων, μιας παρέας πέντε ανθρώπων που έχουμε κοινή καταγωγή από τον Παρθενώνα, αλλά πλέον ζούμε και εργαζόμαστε σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Ο σκοπός μας ήταν διττός. Από τη μια θέλαμε να αναδείξουμε αυτό το διαμάντι της περιοχής, τον παραδοσιακό οικισμό και από την άλλη θέλαμε να συστήσουμε σε δημότες της περιοχής και σε επισκέπτες ταινίες – αριστουργήματα του κινηματογράφου. Την πρώτη χρονιά, το 2015, ενώ πέσαμε στην χρονιά και την ακριβή ημερομηνία του δημοψηφίσματος, η ανταπόκριση ήταν τεράστια. Αυτό μας έδωσε μεγάλη δύναμη.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε τις ταινίες που προβάλλονται;
Κάθε χρόνο έχουμε διαφορετικά κριτήρια. Την πρώτη χρονιά θέλαμε να επιστρέψει το σινεμά στο χωριό, γι’ αυτό παίξαμε ταινίες που έφεραν μια παιδική ανάμνηση («Το Κόκκινο Μπαλόνι», «Τα 400 χτυπήματα» του Τρυφώ, «Η Νύχτα του Κυνηγού»). Την δεύτερη χρονιά θέλαμε να συστήσουμε ταινίες που μας διαμόρφωσαν, εμάς τους πέντε. Έτσι επιλέξαμε να προβάλουμε τον «Κλέφτη Ποδηλάτων», το «Πάρτι» του Πίτερ Σέλερς, την «Σύντομη Συνάντηση». Φέτος, τα κριτήρια για τις επιλογές έχουν να κάνουν με το εξής: θέλαμε να βγάλουμε προς τα έξω το πώς αισθανθήκαμε αυτή την χρονιά. Ήταν μια χρονιά πολύ δύσκολη αντικειμενικά και θέλουμε να φέρουμε λίγο γέλιο, λίγη μουσική, αλλά και μελαγχολία, μια μείξη συναισθημάτων.
Ποια είναι η δική σου σχέση με τον κινηματογράφο;
Εγώ προσωπικά είμαι ένας σινεφίλ. Έχω μια αγάπη σε συγκεκριμένους σκηνοθέτες και εποχές. Τρέφω ιδιαίτερη αγάπη για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και τον Παντελή Βούλγαρη. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο Γούντι Άλεν και ο Τρυφώ.
Αν ενώναμε όλες τις ταινίες που έχουν προβληθεί μέχρι τώρα στο φεστιβάλ, και αυτές που θα προβληθούν τον επόμενο μήνα, τι είδους μωσαϊκό θα φτιάχναμε;
Θα ήταν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό. Θα ήταν ένα κόσμημα, ένα δαχτυλίδι που φέρει πάνω του πάρα πολλά διαμάντια. Έτσι το έχω στο μυαλό μου.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την πρώτη διοργάνωση, αλλά πώς πηγαίνει ο απολογισμός ως τώρα; Αυξάνεται ο κόσμος που ανταποκρίνεται στο κάλεσμά σας;
Χρόνο με τον χρόνο, οι επισκέπτες του φεστιβάλ αυξάνονται. Ξεκινήσαμε με 700 θεατές, συνεχίσαμε με 1250 και ευελπιστούμε φέτος να ξεπεράσουμε τους 2000. Ο πυρήνας είναι φίλοι και γνωστοί με τον ευρύτερο όρο που αγαπούν το φεστιβάλ και δεν χάνουν καμία βραδιά του. Έρχονται είτε από Αθήνα είτε από Θεσσαλονίκη. Το οξύμωρο είναι ότι οι περισσότεροι θεατές είναι εκτός της περιοχής.
Πώς το αξιολογείς αυτό;
Χρειάζεται δουλειά, τρόποι προσέλκυσης των θεατών της περιοχής. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το φεστιβάλ διεξάγεται σε μια τουριστική περίοδο και οι περισσότεροι δημότες είναι δύσκολο να το παρακολουθήσουν γιατί ασχολούνται με τον τουρισμό. Παρ ‘όλα αυτά, για αυτούς κάνουμε διάφορες προβολές μες τον χρόνο, ώστε να τους φέρουμε πιο κοντά στο φεστιβάλ.
Πώς θα χαρακτήριζες γενικά την ατμόσφαιρα του χωριού τις ημέρες των προβολών;
Είναι πραγματικά μαγική. Σου δίνω το τοπίο: σκέψου κάτω από τα αστέρια, σε μια πέτρινη πλατεία να προβάλλεται μία αριστουργηματική ταινία, να πίνεις την μπύρα σου και να έχεις δίπλα σου τον άνθρωπό σου, τον φίλο σου. Είναι μια επιστροφή στα παιδικά χρόνια με την έννοια της ξεγνοιασιάς.
Πάντως, θα μπορούσατε να πέσετε στην «παγίδα» του καλοκαιριού και να παρουσιάζετε πιο εύπεπτες ταινίες, αλλά δεν το κάνετε.
Πολλές φορές κάτι φαντάζει πολύ δύσκολο. Θα παρουσιάσεις Τρυφώ και Χίτσκοκ; Κι όμως είναι ταινίες που έχουν μείνει στο χρόνο ανεξίτηλες, γιατί στην ουσία είναι mainstream. Μιλάνε άμεσα στο μέσο συναίσθημα. Έχουν μπει σε μερικούς σκηνοθέτες κάποιες ταμπέλες που τους αδικούν και τους απομακρύνουν από το κοινό, ενώ δεν θα έπρεπε.
Τι πρέπει να ξέρει κανείς για τον παραδοσιακό οικισμό του Παρθενώνα;
Ο Παρθενώνας ανήκει στο δημοτικό διαμέρισμα του Ν. Μαρμαρά, αλλά είναι ο παλιότερος οικισμός στην περιοχή και ένας από τους πιο παλιούς της Μακεδονίας. Είναι ένας οικισμός τον οποίο αναφέρει και ο Ηρόδοτος. Η πρώτη του ονομασία ήταν «Παρθενόπολις» και αρκετοί θεωρούν ότι ονομάστηκε έτσι από τα παρθένα δάση που τον περιτριγυρίζουν. Διατηρεί αναλλοίωτη την μακεδονίτικη του αρχιτεκτονική και έχει μια εξαιρετική θέση στον Τορωναίο Κόλπο με ένα αξιοζήλευτο ηλιοβασίλεμα. Πλέον, υπάρχει και ένα λαογραφικό μουσείο που μπορεί κάποιος να το επισκεφθεί και να πάρει μια γεύση της ιστορίας και των παραδόσεων της περιοχής.
Info
Οι άνθρωποι πίσω από το Parthenώn Film Festival είναι οι: Στράτος Αλεξόπουλος, Μάγδα Βλάχου, Φώτης Πολίτης, Χρήστος Πολίτης, Άγγελος Μαλλίνης.
Το φεστιβάλ πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας με την ευγενική χορηγία του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», την χορηγία της Ολυμπιακής Ζυθοποιίας – Φιξ Ελλάς και υποστηρίζεται από τον Τουριστικό Οργανισμό Χαλκιδικής, την Green Cola και το Αμερικανικό Προξενείο στην Θεσσαλονίκη.
Πρόγραμμα & Ώρες Προβολών
Παρασκευή 14 Ιουλίου
21.30 | 4.1 Miles (2016) της Δάφνης Ματζιαράκη (μικρού μήκους)
22.00 | Ασανσέρ για Δολοφόνους (1958) του Louis Malle (Προλογίζει ο Γιώργος Τούλας | Ο μουσικός Παντελής Στόικος θα συνοδεύσει την προβολή με την τρομπέτα του, «συνομιλώντας» με τις θρυλικές τζαζ μελωδίες του Μάιλς Ντέιβις)
Σάββατο 15 Ιουλίου
21.30 | Meshes of the Afternoon (1943) των Maya Deren και Alexander Hammid (μικρού μήκους)
21.45 | Το Πορφυρό Ρόδο του Καΐρου(1985) του Woody Allen (Προλογίζει ο Ορέστης Ανδρεαδάκης)
Κυριακή 16 Ιουλίου
21.30 | Σύκο (2015) του Νικόλα Κολοβού(μικρού μήκους)
21.45 | Οι Ομπρέλες του Χερβούργου (1964) του Jacques Demy (Προλογίζει ο Τέλλος Φίλης)
Περισσότερα: http://parthenonfilmfestival.tumblr.com
