Για τους «Πλήρη Ντάξει», το ντουέτο «ΡαΔΥΟφωνο» και την προσωπική της δισκογραφική δουλειά
Συνέντευξη: στην Κική Μουστακίδου
Η Κατερίνα δίνει την ψυχή της σε πολλά πράγματα. Ξεκίνησε από το παραδοσιακό τραγούδι, και κυρίως από το θρακιώτικο, αλλά σήμερα την ακούμε να τραγουδά προπολεμικό ρεμπέτικο μαζί με την ρεμπέτικη κομπανία «Πλήρη Ντάξει», ρετρό κομμάτια με το ντουέτο «ΡαΔΥΟφωνο» ενώ οι συνθέσεις που περιλαμβάνονται στον πρώτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο «Φιλί στο στόμα» και με την υπογραφή της Σοφίας Νάτσιου κινούνται σε έντεχνα μονοπάτια.
«Για μένα το νορμάλ είναι αυτό που κάνω, το να κάνω δηλαδή διαφορετικά πράγματα που αγαπάω. Απορώ γιατί δεν την έχουν όλοι αυτή την ανάγκη. Αλλιώς εγκλωβίζεσαι σε ένα μόνο πράγμα και γίνεται ‘’δουλειά’’, χάνει πολύ τη χαρά του». Μια γεύση από την πολύπλευρη καλλιτεχνική προσωπικότητα της Κατερίνας Δούκα αποτυπώνεται στην παρακάτω συνέντευξη.
Το soundtrack της ανάγνωσης
Ο δίσκος «Φιλί στο στόμα» αποτελείται από επτά τραγούδια σε μουσική και στίχους της Σοφίας Νάτσιου. Συμμετέχει στιχουργικά η Λιζέτα Καλημέρη (στη «Σπηλιά») ενώ στο κομμάτι «Το διάβα» απαγγέλει ένα απόσπασμα από τα «Απομνημονεύματα» του Μακρυγιάννη ο Γιάννης Ζουγανέλης.
Πότε ξεκίνησες να τραγουδάς;
«Ημιεπαγγελματικά» ξεκίνησα γύρω στα 22 μου. Ήμουν ήδη χορεύτρια στη Χορευτική Ομάδα Φοιτητικών Εστιών οπότε τραγουδούσαμε για τις ανάγκες των παραστάσεων και μου έκαναν πρόταση κάποιοι μουσικοί που έπαιξαν στο φεστιβάλ μας. Σιγά σιγά ξεκίνησα και με το άγχος του πρωτάρη. Αλλά συνεχίστηκε, είχα διάφορες προτάσεις και από τότε μέχρι σήμερα τραγουδάω ασταμάτητα. Γύρω στα 13 χρόνια τώρα ασχολούμαι μόνο με το τραγούδι.
Η καριέρα σου ξεκίνησε στο χώρο του παραδοσιακού τραγουδιού. Γιατί αυτό;
Ναι, στο χώρο του παραδοσιακού και κυρίως στο θρακιώτικο. Είναι κάτι που αγαπούσα πολύ το θρακιώτικο, ίσως και λόγω καταγωγής. Ο πατέρας μου ήταν από τις Σαράντα Εκκλησιές, πρόσφυγες Ανατολικής Θράκης. Τα θρακιώτικα ήταν τα μόνα που ακούγαμε σπίτι από παραδοσιακή μουσική. Εγώ δεν άκουσα γιαγιάδες μέσα στην οικογένεια, άκουγα τη δισκογραφία που υπήρχε. Κυρίως Αηδονίδη και Δοϊτσίδη.
Και συνέχισες συγκεκριμένα με την παραδοσιακή μουσική του Έβρου. Γιατί είναι η αγαπημένη σου;
Δεν μπορώ να σου πω ότι αμάν με τρελαίνει η στιχουργική του Έβρου. Μάλλον λόγω του ρυθμού και αυτή η χαρά που έχουν. Τα περισσότερα είναι πολύ ματζόρε τραγούδια. Τρελαίνομαι και για τους χορούς, ποτέ δεν το έβλεπα χώρια. Και τώρα όταν τραγουδάω παραδοσιακά, από μέσα μου χορεύω. Καμιά φορά και έξω μου!
Τα συγκεκριμένα τραγούδια διασώθηκαν μέσα από την παράδοση μέχρι τις μέρες μας. Εσύ τι θα ήθελες να διασωθεί και να περάσει στις επόμενες γενιές;
Όλα. Τα πάντα θέλω. Δεν θεωρώ βέβαια πως ό, τι είναι παραδοσιακό είναι και καλό. Δεν έχω κανένα τέτοιο κόλλημα. Ό, τι είναι καλό για τον άνθρωπο, αυτό θέλω να διασωθεί. Ό, τι δεν εξυπηρετεί τους ανθρώπους και τις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα, δεν θα το ήθελα.
Τι ομοιότητες έχει το παραδοσιακό με το ρεμπέτικο;
Καθαρά στην ερμηνεία δεν μου κάνει καμία διαφορά. Ο τρόπος που τοποθετείται η φωνή είναι ίδιος, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι και οι δρόμοι τέτοιοι, η μουσική. Η θεματολογία του ρεμπέτικου αφορά κυρίως τα λαϊκά στρώματα και τους φτωχούς ανθρώπους. Μιλά πολύ για φτώχεια, για έρωτα, για ναρκωτικά. Αυτό ειδικά το τελευταίο δεν θα το βρεις καθόλου στην παράδοση, αυτά τα καλύπταμε. Ήταν πάρα πολύ δεδομένο βέβαια ότι οι άνθρωποι είχαν στις αυλές τους χασίς και το χρησιμοποιούσαν για διάφορους λόγους. Η θεία μου στο Διδυμότειχο λέει «εμείς είχαμε χασισιά στην αυλή και η μάνα μου μας έβαζε στο γάλα γιατί κοιμόμασταν πιο καλά. Και μια μέρα ήρθε ο χωροφύλακας και λέει ‘’αυτά θα τα χαλάσετε’’».
«Πλήρη Ντάξει». Πώς προέκυψε η δημιουργία της ρεμπέτικης κομπανίας σας;
Είμαστε 5 χρόνια τώρα σχήμα, από το 2012. Στην αρχή βρεθήκαμε με έναν άλλο κιθαρίστα, όχι με τον Μανώλη Πορφυράκη, που είχε μια γνωριμία στη Βέροια για να κάνουμε ένα live. Βρεθήκαμε, λοιπόν, μια φορά για να φτιάξουμε πρόγραμμα αλλά τελικά αυτόν τον πήραν αναπληρωτή στην Ορεστιάδα (τελικά ο Έβρος είναι γύρω από όσα κάνω!) και ακυρώθηκε η εμφάνιση. Τότε ο Λευτέρης Τσικουρίδης, αφού είχαμε και το ρεπερτόριο, πρότεινε να το κάνουμε. Είπα και στον Μανώλη τότε να έρθει και γίναμε αμέσως σχήμα γιατί έτσι κι αλλιώς όλοι μας παίζαμε ρεμπέτικα. Κι επειδή όλοι είχαν κάποια τραγούδια που έγραφαν, κυρίως ο Χρήστος Παππάς που κάνει τη σύνθεση και τα λόγια, έχουμε βγάλει μέχρι τώρα τρεις δίσκους.
Πάντως με τους «Πλήρη Ντάξει» έχετε καταφέρει και όπου πηγαίνετε το μετατρέπετε σε στέκι. Γιατί συμβαίνει αυτό πιστεύεις;
Αν γίνεται αυτό, μάλλον είναι η ανάγκη του κόσμου να ακούσει αυτό το ρεπερτόριο που δεν παίζεται πολύ. Όταν ξεκινήσαμε τουλάχιστον δεν παιζόταν. Επιλέξαμε να κάνουμε προπολεμικό ρεμπέτικο γιατί ήταν και δική μας ανάγκη να πούμε κάτι άλλο.
Με τους «ΡαΔΥΟφωνο» περνάς σε μια εντελώς άλλη διάθεση…
Το «ΡαΔΥΟφωνο» στήθηκε για να παίζεται σε σκηνή, ήταν μια θεατροποιημένη παράσταση σε σκηνοθεσία της Σοφίας Καρακάντζα, αλλά δεν κατάφερε να παίξει πολύ έτσι. Δεν έπρεπε δηλαδή να έχεις τον άλλο με γυρισμένη πλάτη, να μιλάει, να τρώει που είναι φοβερό να πρέπει να συναγωνιστείς το φαγητό. Επειδή βιοποριζόμαστε από τη δουλειά μας, κόψαμε σχεδόν εντελώς το θεατρικό κομμάτι και το προσαρμόσαμε στα μαγαζιά. Είναι ένα ρεπερτόριο με ίσα μοιρασμένα ρετρό κομμάτια, κάποια του Χατζιδάκι, κάποια γαλλικά και αρκετό Χιώτη διασκευασμένο που ταιριάζει.
Γιατί η ανάγκη να είσαι σε διαφορετικά μουσικά σχήματα;
Εγώ απορώ γιατί δεν έχουν όλοι αυτή την ανάγκη. Είναι σαν να λες «γιατί δεν έχεις την ανάγκη να τρως κάθε μέρα το ίδιο φαγητό;». «Γιατί δεν έχεις την ανάγκη να κάνεις μόνο με συγκεκριμένους ανθρώπους παρέα;». Μου είναι αδιανόητο! Εμένα το νορμάλ είναι αυτό που κάνω, το να κάνω διαφορετικά πράγματα που αγαπάω. Αλλιώς εγκλωβίζεσαι σε ένα μόνο πράγμα και γίνεται ‘’δουλειά’’, χάνει πολύ τη χαρά του.
Ο δίσκος «Φιλί στο στόμα» είναι η πρώτη σου προσωπική δισκογραφική δουλειά;
Είναι η πρώτη και μοναδική μέχρι στιγμής προσωπική μου δουλειά. Έχει τρία χρόνια που βγήκε. Με τη Σοφία Νάτσιου, που έκανε τη μουσική και τους στίχους, γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια από τον παραδοσιακό χώρο. Αν πρέπει να την κατατάξεις κάπου, είναι πιο έντεχνο.
Σε ένα κομμάτι, ακούγεται μια απαγγελία από τον Γιάννη Ζουγανέλη. «Είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ». Την πιστεύεις αυτή την φράση;
Ήταν εκείνη η στιγμή που όλοι είχαμε αρχίσει να τρελαινόμαστε με την κατάσταση. Που καταλαβαίναμε ότι το πράγμα στη χώρα δεν θα πάει καλύτερα οικονομικά και πολιτικά. Της προέκυψε της Σοφίας το κομμάτι «Το Διάβα». Της ήρθε μετά και η ιδέα με το κείμενο του Μακρυγιάννη. Αυτό το πίστευα πάντα, και προ κρίσης και μετά. Στα συλλογικά πράγματα πιστεύω γενικότερα, πέρα από το τραγούδι.
Info
Αυτή την περίοδο η Κατερίνα Δούκα ετοιμάζει μαζί με μια ομάδα ανθρώπων τον πολυχώρο «Χορόδεντρο» (Καθολικών 4), έναν χώρο με βασικό πυρήνα τον ελληνικό παραδοσιακό χορό και την εκμάθησή του με διάφορα τμήματα. Η ίδια θα κάνει σεμινάρια για το παραδοσιακό τραγούδι, κυρίως το θρακιώτικο και το μακεδονίτικο, μέσα από τον χορό.
Για τις εμφανίσεις των «Πλήρη Ντάξει» μπορείτε να μαθαίνετε μέσα από το site του σχήματος: www.plirintaxei.gr και την σελίδα του στο facebook: Πλήρη Ντάξει